حیاط مدرسه می‌تواند مکانی پر از بازی و خنده و در عین حال سوتفاهم باشد. در اینجا کودکان با یکدیگر تعامل می‌کنند، تصمیم می‌گیرند که چه کسی را دوست دارند و چه کسی را دوست ندارند و اولین روابط اجتماعی خود را به تنهایی برقرار می‌کنند. بسیاری از اوقات می‌توانیم ببینیم که در پویایی خود به خودی کودکانی وجود دارند که دیگران را کنار می‌گذارند. اگر این مورد شماست می‌توانید برای درک بیشتر این موضوع به خواندن ادامه دهید. در اینجا چند توصیه برای مقابله بهتر با این وضعیت با فرزندان ارائه شده است.
با کودک صحبت کنید:
اغلب بزرگسالان فکر می‌کنند همه چیز را در مورد زندگی یا رفتار فرزندان خود می‌دانند اما در مدرسه موقعیت‌های زیادی وجود دارد که ناشناخته هستند.
به دلایل آن فکر کنید:
گاهی اوقات کودکان تصمیم می‌گیرند که با همکلاسی خاصی معاشرت نکنند زیرا آن‌ها را به نحوی مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. یادگرفتن اینکه فرزندتان یک همکلاسی خود را به دلیل رفتار پرخاشگرانه از یک گروه کنار می‌گذارد مانند این نیست که بدانید کودک شما او را به دلیل لکنت زبان کنار می‌کشد.
فرزندتان را مجبور نکنید با کسی همدردی کند:
کوچولوی شما مجبور نیست با همه همکلاسی‌هایش دوست باشد به خصوص آن‌هایی که دوست ندارند. اما این بدان معنا نیست که علیه کسی مخالفت کنید یا هرگز به او اجازه شرکت در یک بازی را ندهید. همچنین مهم است که به فرزند خود بیاموزید که درجات مختلفی از صمیمیت در روابط اجتماعی وجود دارد. اینکه گاهی اوقات بازی تک به تک اشکالی ندارد اما می‌توانند در بازی‌های گروهی که همه در آن شرکت می‌کنند نیز سرگرم شوند.
موضوع را پیگیری کنید:
حتی اگر به حرف فرزندتان گوش دهید و اقدامی انجام دهید فکر نکنید که کافی است. مهم است که با پرسیدن اینکه اوضاع چگونه پیش می‌رود و آیا چیزی در گروه تغییر کرده است پیگیری کنید. طرد شدن با همسالان تاثیر زیادی بر رشد روانی و عاطفی کودک دارد بنابراین اهمیت آن را کمرنگ نکنید.
جامعه آموزشی را درگیر کنید:
بسته به شدت درگیری برای معلمان بسیار مهم است که بدانند وضعیت ناخوشایندی در میان همسالان وجود دارد. گاهی اوقات متوجه این موضوع نمی‌شوند زیرا در زمان استراحت و در زمان بازی اتفاق می‌افتد اما نه در زمان کلاس.
بزرگسالان باید از چه مسائلی اجتناب کنند؟
اتفاقاتی که برای فرزندتان می‌افتد را دست کم نگیرید:
اغراق نکنید یا آن را شخصی نکنید اما با آن به عنوان «موارد بچه‌گانه» هم رفتار نکنید. سوال بپرسید و بیشتر کاوش کنید. گاهی اوقات علائم اولیه یک پویایی طرد بسیار پیچیده‌تر ظاهر می‌شود.
واکنش بد نشان ندهید و از سرزنش بپرهیزید:
فریاد زدن سر والدین یا معلمان دیگر فایده‌ای ندارد. سعی کنید آرام بمانید و به این فکر کنید که چگونه می‌توانید کمک کنید. در عین حال از عباراتی که به دنبال افراد مسئول هستند مانند "تو اسباب بازی‌هایت را به اشتراک نمی‌گذارید"، "شما همیشه بد خلق بوده اید" اجتناب کنید.
نتیجه‌گیری:
با نگاه کردن به خود ممکن است متوجه شویم که بیش از یک بار رفتار‌های تفکیک‌کننده داشته‌ایم و در آنجا ارزش‌ها را نیز بیان می‌کنیم. طبقه، مذهب، قومیت، ظاهر و بسیاری از جنبه‌های دیگر بخشی از گفتگو‌های روزمره خانواده است. اگر متوجه شویم که گاهی اوقات ما بهترین مثال نیستیم زمان خوبی است که آن را معکوس کنیم.
منبع:
