درخواست‌های خاص و متمرکز داشته باشید:
از فرزندتان بخواهید که چیزهای مختلف را به طور همزمان کنار بگذارد زیرا می‌تواند فضایی را برای بچه‌ها ایجاد کند که ناخواسته حداقل یکی از درخواست‌های شما را فراموش کنند یا عمداً از تعدادی از آنها بگذرند. هر بار یک درخواست خاص مانند "لطفاً بلوک های خود را در سطل زباله در قفسه قرار دهید. بعد از اینکه فرزندتان یک کار را تمام کرد می توانید از کودکتان درخواست کنید که اسباب بازی دیگری را کنار بگذارد.
آرامش خود را حفظ کنید:
بهترین کار این است که تا حد امکان به عدم انطباق توجه کمتری داشته باشید. توجه به شکل لحن منفی می‌تواند باعث شود که رفتار بیشتر اتفاق بی‌افتد.
پیامدهای منطقی مهم است:
ایجاد پیامدهایی که برای دوره های زمانی طولانی باشد و برای کودک منطقی نباشد ممکن است باعث ناامیدی و امتناع بیشتر شود. به عنوان مثال اگر کودک بلوک‌های خود را کنار نگذارد منطقی نخواهد بود که یک هفته زمان تلویزیون را از دست بدهد. در عوض محدود کردن دسترسی به اسباب بازی یک نتیجه منطقی است.
رفتارهایی را که می‌خواهید ببینید تحسین کنید:
به رفتارهایی که دوست دارید بیشتر ببینید توجه کنید. هر زمان که فرزندتان اسباببازیها را کنار گذاشت آنها را به‌طور خاص تحسین کنید. اگر کودکی دارید که در پردازش حسی به ویژه با محرک‌های لمسی مانند ضربه زدن به پشت مشکل دارد می‌توانید این رفتار را با یک حرکت غیرکلامی نشان دهید.
منبع:
