فرقی نمی‌کند آغازِ هفته باشد یا پایانش...
صبح باشد یا شب...
بذرِ امید؛
نه وقت می‌شناسد،
نه موقعیت...
هر وقت بکاری؛
شبیهِ لوبیایِ سحر‌آمیز،
با اولین طلوعِ آفتابِ خواستن؛
جوانه می‌زند...
و تا آسمانِ موفقیت و توانستن،
اوج می‌گیرد...
هرگز نااُمید نباش...!
نااُمیدی، تیشه‌ی بی‌رحمی‌ست؛
به جانِ ریشه‌ی شعور و خوشبختی‌ات...
پس تا دیر نشده،
بذرِ جادوییِ امیدت را بکار،
و معجزه‌هایت را درو کن....
