من در کنار این چیزهایی که گفتی کلی مشکل دیگه هم داشتم
چقدر روزهای سختی بود
بخاطر همین بچه دوم نیاوردم و خیلی ناراحتم بچم تنهاست
من تو شهر غریب یدونه دوساله یدونه شیش ماهه به معنای واقعی کلمه کم آوردم🥲
عزیزم هر وقت می‌خوابه باهاش بخواب .من مادرم کمکم بود اما با این حال اذیت شدم. یکسالگیش خوب میشه
الان دیگه اکثرا تنها دارن بزرگ می کنن بچه هاشونو
انقد که فاصله ها، چ از نظر مهرو عاطفه، چ از نظر مسافتی، زیاد شده، اکثرا تنها هستن
کم پیدا میشه خانواده های گرم و صمیمی
بله من...خیلی سخت گذشت مخصوصا بچه‌ی اول واقعا افسردگی گرفته بودم مخصوصا که همش مریض بود تا هفت سال...بچه‌ی دوم راحت تر و سومی هم خیلی اذیتم کرد همشون هم دست تنها با کوله باری از مشکلات دیگه...باید عاشق بچه باشی تا تاب بیاری و به درستی از عهده‌ش بربیای ...شدنیه عزیزم به سرعت برق و باد میگذره این بی خوابی ها سعی کن روحیه تو حفظ کنی و بعدا به خودت میبالی برای این شجاعت و قوی بودن ...مثبت باش و کلا جز خدا به هیچکس امیدوار نباش و فکر تو درگیر نکن این طوری آسونتره و شیرین‌تر...
گاهی اوقات چنان دلم هوس به غذا میکرد که نگو، اصلا نه فرصت خرید داشتم نه آشپزی. شیرم هم کم بود بچه دائم گریه میکرد مجبور شدم شیرخشک بدم بهش طفلکی
من خودم بزرگ کردم
وقتی بچه خوابه بگیر بخواب
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
