دلم برای زنهایی که اینطور هستن میسوزه.. مثل یه برده و کنیز و کلفت باهاشون رفتار میشه.. که انگار به دنیا اومدن که فقط نیازهای یه مردی رو تامین کنن و بچه های اون مرد رو بزرگ کنن و رسیدگی.. و البته شاید خودشون تو همین فرهنگ به دنیا اومدن و مشکلی ندارن با این قضیه...
من تا یادم میاد اکثر کارای زندگیمون رو بیرون خودم انجام دادم.. چون همسرم کارمند بود و نمیرسید بره بیرون واسه کارا.. دانشگاه که میرفتم تنهایی.. سرکار هم میرم الان تنهایی.. خریدای خودم و بچه هام رو خودم انجام میدم تنهایی.. شده حتی تعمیرگاه لوازم خونگی و ماشین رفتم تنهایی و کارمو راه انداختم.. هیچ وقت لنگ کسی نبودم.. لذت میبرم از این استقلال و اجتماعی بودن.. همسرم هم استقبال میکنه.. همه کارای بانکی و اداری رو بهم میگه تو انجام بده..
همین چند روز پیش آبمیوه گیریم خراب شده بود و بردم دادم تعمیر.. که محیطش خیلی هم مردونه بود..
فقط میتونم بگم بیجاره زنت و متاسفم برای شما که تو دوره قاجار موندی