رو یه پسری کراش دارم🤦🏻♀️
من ۱۹ سالمه اون ۲۱ سالشه
رشتش زبان و ادبیات انگلیسیه،زبانشم فوله فقط یه سال موند پشت کنکور،اما مدرک تدریس زبان به کودکان گرفته از جهاد دانشگاهی،درباره‌ی مهارتا و تواناییاش بخوام بگم علاوه‌بر فارسی به زبان کره‌ای هم مسلطه
تا حالا هم چندبار رفته خارج از کشور
کار مدلینگ هم انجام میده
خوانندگی،پیانو،گیتار و گیتار الکتریک و ویالن هم کار کرده
تکواندوکاره در عین حال شنا و کیک بوکس(کیک بوکسینگ)و ژیمناستیک و سنگ‌نوردی هم کار کرده
آشپزیشم خوبه هم غذاهای ایرانی،هم آسیای شرقی مثل غذاهای کره‌ای رو خوب بلده درست کنه
از کلی حیوون خونگی مثل سگ هم نگه‌داری می‌کنه
اگه چیزیو از قلم ننداخته باشم،حق دارم احساس لشکر شکست خورده رو داشته باشم در برابرش؟!🥺💔
خیلی ناامید و سرخورده م😓😓
من حتی نتونستم هنوز دانشجو بشم😭😭
اون خیلی بااستعداده یا من خیلی کم دارم؟
احساس می‌کنم هیچ‌وقت نمی‌تونم حتی به گرد پاش برسم
حق دارم از دست مامان و بابام دلخور باشم که چرا تا الآن منو لااقل یه چهارتا کلاس درست حسابی نفرستادن بلکه این‌قدر عقب نمونده باشم؟؟!😵😵
