+آنچه باید درمورد نوزادان بدانیم+

معمولا پس از غذا به دلیل پر شدن معده، کودکان دچار سکسکه می‌شوند، اما گاهی ممکن است کودک با معده خالی هم سکسکه کند. دلیل آن هم بلعیدن مقدار زیادی هوا به‌خاطر مکیدن شیشه یا پستانک است.
وقتی معده پر از هوا (در اثر گریه یا خنده) یا مایع (نوشیدن شیر) می‌شود، منبسط و باعث کشش عصبی می‌شود که به دیافراگم متصل است. این حالت باعث نافرم‌شدن این ماهیچه و عامل به‌وجود آمدن حرکت‌های غیرقابل کنترل آن است.
صدای ناشی از سکسکه نیز در واقع صدایی است که در اثر بسته شدن ناگهانی نای بعد از هر اسپاسم به وجود می‌آید.
سکسکه در نوزادن زیاد دیده می شود و احتمالا به خاطر این است که پرده دیافراگم، هنوز به طور کامل رشد نکرده است. اما خود به خود و عموما در دو ماهگی کاهش می یابد.
برای متوقف‌کردن سکسکه شیرخواران و نوزادان، کافی است آنها را بغل کنید، به پشتشان بزنید یا آرام تکانشان دهید. با زدن ضربه‌هایی آرام به پشت نوزادتان سعی کنید تا آروغ بزند و هوای بلیعده شده را از معده‌اش خارج کند.
نکته: بهترین راه درمان صبرکردن است. فقط آرامش خود را حفظ کنید تا سکسکه برطرف شود.

1. شیوه ی " پاداش دهی "
این شیوه زمانی کارآمد است که کودک قبل از خوابیدن بی قراری می کند و آرام نمی گیرد و شما تصمیم می گیرید که از یک روش ملایم برای تغییر این شرایط استفاده کنید. این شیوه بر پایه ی "پاداش دهی" بنا شده است. کودک را تا تختش همراهی کنید، به او شب به خیر بگویید و او را ببوسید.

به کودک قول دهید که بعد از یک دقیقه دوباره برمی گردید و او را می بوسید به شرط آنکه روی تختش دراز بکشد. از اتاق خارج شوید و بلافاصله برگردید و دوباره کودک را ببوسید. اگر کودک تلاش می کند تا بلند شود، عصبانی نشوید بلکه او را با آرامش و مهربانی سرجایش قرار دهید. و به او یادآوری کنید که او را تنها در صورتی او را می بوسید که روی تختش دراز بکشد. این شیوه می تواند به شکل یک بازی اجرا شود، خواهید دید که زمان لازم برای خواباندن کودک در اتاقش هر شب کمتر می شود. زمانی که احساس کردید کودک در حال به خواب رفتن است دیگر به اتاقش نروید.

ممکن است در شب های اول مجبور شوید کودک را 100 یا 200 بار ببوسید و حتی تا 3 ساعت این شیوه را ادامه دهید تا کودک به خواب برود. سعی کنید خونسرد و آرام باشید و اگر مشکلی در ناحیه کمر دارید می توانید به جای بوسیدن کودک سر و یا دست او را نوازش کنید.

2. شیوه ی " جدا سازی تدریجی "
از این شیوه زمانی استفاده کنید که وابستگی کودک به شما زیاد است و پیش بینی می کنید که به زمان بیشتری برای آموزش نیاز دارید. از آنجا که کودک تغییرات کوچک و جزیی را راحت تر می پذیرد، در این شیوه به طور تدریجی تنها خوابیدن را به کودک آموزش خواهید داد.

برای شروع، کنار تخت کودک بنشیند تا زمانی که کودک به خواب برود، در شب بعد کمی دورتر از تخت بنشینید و هر شب ته تدریج این فاصله را بیشتر کنید تا جایی که از اتاق خارج شوید و جلوی در اتاق و در دیدرس کودک بنشینید به طوری که بتوانید با کودک حرف بزنید. در زمان اجرای این شیوه بهتر است با کودک ارتباط چشمی و فیزیکی برقرار نکنید. خواندن یک کتاب برای کودک می تواند مفید باشد. به یاد داشته باشید که نوازش کودک قبل از خواب باعث آرامش بیشتر کودک می شود.

3. شیوه ی " رفت و برگشتی "
اگر طاقت گریه ی کودک را ندارید اما تصمیم دارید که کودک را در زمان خواب از خود جدا کنید، این شیوه به شما توصیه می شود. کودک را به رختخواب ببرید و به او توضیح دهید که می خواهید از اتاق خارج شوید اما نزدیک اتاق او حضور خواهید داشت و از او بخواهید که در تختش باقی بماند. به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید. اگر کودک از جایش بلند شد و شروع به گریه و بی تابی کرد، به اتاق برگردید و او را دوباره در تخت بگذارید و مجددا به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید.

این کار را تا زمانی که کودک به خواب رود ادامه دهید. سعی کنید از ارتباط چشمی خودداری کنید و با صدای آرامش بخش برای گفتن شب به خیر استفاده کنید. ثبات رفتار و تن صدای شما تاثیربسیار مثبتی خواهد داشت. بنابراین صبر خود را از دست ندهید و به یاد داشته باشید که اگر عصبی باشید نمی توانید به کودک آرامش و حس اطمینان بدهید.

4. شیوه ی " Ferber "
در صورتی که همه ی راه ها را امتحان کرده اید اما نتیجه نگرفته اید، این شیوه به شما کمک می کند تا به کودک کمک کنید که در اتاقش بخوابد. بعد از گفتن شب به خیر، کودک را ببوسید و از اتاق خارج شوید. اگر کودک شروع به گریه کرد، بعد از 30 ثانیه برگردید و او را آرام کنید، بهتر است کودک را از تختش بلند نکنید. دوباره از اتاق خارج شوید و در صورتی که کودک باز هم گریه کرد، پنج دقیقه صبر کنید و بعد از آن به اتاق بروید و او را آرام کنید. بیشتر از 30 ثانیه در اتاق نمانید و دوباره خارج شوید.

هر بار که از اتاق خارج می شوید 5 دقیقه بیشتر بیرون بمانید. در شب اول حداکثر زمانی که بیرون از اتاق خواهید ماند را 15 دقیقه در نظر بگیرید. در شب دوم از 10 دقیقه شروع کنید و حداکثر زمان را 20 دقیقه در نظر بگیرید. زمان بیرون ماندن از اتاق را تا جایی افزایش دهید که به 30 دقیقه برسید. زمان 30 دقیقه ای را تا وقتی که کودک در برابر این شیوه مقاومت می کند ادامه دهید تا به نتیجه برسید. استفاده از این شیوه ممکن است برای والدین استرس زا باشد، بنابراین توصیه می شود که پدر و مادر به صورت یک شب در میان مسولیت اجرای این روش را بر عهده بگیرند.***

منبع : www.nostrofiglio.it

این احساسی طبیعی است اما اگر کودک هر بار بخواهد خودش را با بقیه مقایسه کند دچار مشکلاتی خواهد شد. به همین علت لازم است به کودکتان یاد بدهید که بتواند احساس حسادت خود را کنترل کند. بدین ترتیب نه تنها احساس بهتری خواهد داشت بلکه بهتر می‌تواند با دیگر کودکان برخورد کند و روابط اجتماعی بهتری داشته باشد. می‌پرسید چگونه؟ در این مقاله بخوانید.
حسادت در کودکان
حتماً شما هم وقتی کودک 4 ساله‌تان با حسرت از ماشین پسر همسایه تعریف کرده و از شما خواسته تا مثل همان را برایش بخرید متوجه حسادت فرزندتان شده‌اید. شاید هم وقتی دخترتان عروسک دخترخاله‌اش را یواشکی برداشته تا با خودش به خانه ببرد متوجه شده باشید که او هم درگیر حسادت شده. گاهی هم کودکان بزرگتر به همکلاسی‌شان که نمره بالاتر گرفته حسادت می‌کنند و ممکن است با به دنیا آمدن یک نوزاد جدید در خانه دست به خشونت بزنند و سعی کنند رقیب تازه را از میدان خانواده بیرون کنند.
تجربه این حسادت‌ها که خود انواع مختلفی دارند می‌تواند برای فرزند شما مشکلاتی ایجاد کندو نه تنها روابط او با همسالانش را به خطر بیندازد بلکه باعث سرخوردگی و ناراحتی خود او هم بشود. به همین علت متخصصان توصیه می‌کنند با روشهای زیر سعی کنید به کودک کمک کنید که حس خود را کنترل کند و به جای حسادت، غبطه را جایگزین کند تا او را به تلاش بیشتر وادارد نه آسیب رساندن به خودش و دیگران!
احساسات کودک را بشناسید
سعی نکنید حسادت کودک را محکوم کنید. این روش فایده‌ای برای او ندارد. کودک وقتی ببیند به احساس او توجهی نمی‌کنید و انگار خواسته او را نمی‌شنوید، بلندتر داد می‌زند تا به او توجه کنید. بنابر این سعی کنید به کودک نشان دهید که به احساس او اهمیت می‌دهید. مثلا به او بگویید می‌دانم برایت سخت است که وقتی من خواهر کوچکت را می‌خوابانم، تو خودت لباس‌هایت را عوض کنی اما اگر کمی صبر کنی می‌توانم به تو کمک کنم. می‌دانم دلت می‌خواهد من بیشتر با تو بازی کنم. من هم دلم برای بازی با تو تنگ شده امالازم است مراقب خواهر کوچولویت باشم تا بزرگتر شود و بتواندبا تو بازی کند. یا مثلا وقتی در بازی بازنده می‌شود. به او بگویید می‌دانم که نا امید شدی ودلت می‌خواست تو هم مثل احسان برنده شوی اما خوب بازی کردی و می‌توانی دفعه بعد تو برنده باشی.
همه یا هیچ را انتخاب نکنید
بعضی از کودکان به علت مقایسه کارهای خودشان با دیگران و حسادت به دیگران از انجام کارهای مورد علاقه‌شان هم باز می‌مانند. محسن کودکی علاقه‌مند به نقاشی و کارهای هنری است اما با شروع مدرسه مدام کار دستی و نقاشیهای خودش را با بقیه مقایسه می‌کند و می‌بیند که مال بقیه همکلاسیهایش بهتر است.
بعد از مدتی او دیگر تمایلی به انجام این کارهای هنری نشان نمی‌دهد و از انجام آن سر باز می‌زند. فکر می‌کنید والدینش چگونه می‌توانند به او کمک کنند. مادر محسن به او می‌گوید: من هم زیاد نقاشی ام خوب نبود. اما از نقاشی کردن لذت می‌بردم. به همین علت زیاد نقاشی می‌کشیدم و تمرین می‌کردم تا اینکه نقاشی ام بهتر و بهتر شد. تو هم هر چه بیشتر تمرین کنی نقاشی ات زیبا‌تر از قبل می‌شود.
کودکان در سنین ابتدایی خیلی زود نتیجه می‌گیرند که در یک فعالیت خاص توانایی خوبی دارند یا ضعیف هستند. مازیار به فوتبال علاقه دارد اما بازی نمی‌کند چون فکر می‌کند که خوب فوتبال بازی نمی‌کند. او مرتب از بازی ارسلان تعریف می‌کند و حتی به او حسادت می‌کند که اینقدر خوب می‌تواند گل بزند.به نظر شما پدرش چه به او بگوید تا حسادت او به ضررش تمام نشود. پدر مازیار به او گفت: پسرم به نظر تو بهترین بازیکن فوتبال درایران کیست؟ چرا؟
بعد از توضیحاتی که مازیار داد پدرش از او پرسید: فکر می‌کنی بقیه بازیکنان فوتبال کشور که به خوبی او نیستند چه باید بکنند؟ آیا بهتر نیست فوتبال را کنار بگذارند؟ اگر همه بازیکنها این طور فکر کنند و بازی را کنار بگذارند فکر می‌کنی چه بلایی سر فوتبال کشور می‌آید؟ همین اتفاق درباره بقیه موضوعات هم می‌افتد. بنابر این همه در جایگاه خود تلاش می‌کنند تا کار خود را خوب انجام دهندو تو هم بهتر است همین کار را بکنی.
وقتی کودکی دارید که به نوزاد حسادت می‌کند، یادتان باشد که کودک بزرگ‌تر را با حرفهایتان بر علیه کودک کوچکتر تحریک نکنید. مثلا به جای اینکه بگویید بچه خوابیده نمی‌توانیم به پارک برویم. به کودک بگویید: عصر وقتی هوا خنک‌تر شد به پارک می‌رویم
لذت هدیه دادن را به او بچشانید
حسادت به وسایل و اسباب بازیهای دیگران ساده‌ترین و رایج‌ترین نوع حسادتهای کودکانه است که ممکن است بارها با آن روبرو شده باشید. مینا از مدرسه بر می‌گردد و به مادرش می‌گوید که کفش سارا- همکلاسی اش- خیلی زیبا بوده و او هم از همان کفشها می‌خواهد. علی از پدرش می‌خواهد که برایش پلی استیشن بخرد چون پسر همسایه هم از این بازیها دارد. ممکن است والدین تسلیم خواسته‌های جزیی کودک شوند اما گاهی ممکن است واقعااز عهده تهیه چنین وسایلی برنیایند و آنوقت چه باید کرد؟ اگر شما به کودکتان پس انداز کردن را یاد بدهید می‌توانید به او کمک کنید تا با پول تو جیبی و یا عیدی‌های خودش اسباب بازیها و لباسهای مورد علاقه‌اش را تهیه کند. در ضمن می‌توانید به او نشان دهید که با گذشتن از بعضی خواسته‌های خودش می‌تواند به کسانی که مشکلاتی دارند کمک کند و احساس خوشایندی از این کمک به دیگران پیدا کند و آنوقت می‌فهمد که اگر چه او کفش مورد علاقه‌اش را که گران قیمت بود نخریده اما در عوض به دوست دیگرش که لباس گرم نداشته کتی هدیه داده که او را گرم نگه می‌دارد.
آنوقت است که حس قدر دانی جای احساس حسادت را در وجود فرزندتان خواهد گرفت. در این حالت کودک شما کم کم متوجه می‌شود که حق انتخاب دارد. می‌تواند هر روز چشم به وسایل دیگران بدوزد و حسرت داشتنشان را بخورد یا اینکه به آنچه ضروری است بسنده کند و از هدیه دادن به دیگران لذت ببرد.
بر توانایی‌هایش تکیه کنید
اغلب کودکان خود را با خواهر و برادرشان مقایسه می‌کنند و به آنها حسادت می‌کنند. درباره وسایل شاید بتوانید با همسان خرید کردن این حس را کم‌تر کنید اما درباره توانایی‌های فردی که معمولا متفاوت است نقش شما بسیار حساس‌تر می‌شود.
در این باره بهتر است بر توانایی‌های فردی آنها بدون اینکه مقایسه‌ای انجام دهید، تاکید کنید و نشان دهید که به این توانایی‌ها افتخار می‌کنید و البته بدون مقایسه هر کدام را بخاطر یک خصوصیت خاص تحسین می‌کنید. مثلا به فرزندتان بگویید که از طرز داستان تعریف کردن او خوشتان می‌آید و لذت می‌برید وقتی او با قصه گویی‌اش همه را می‌خنداند. و فرزند دیگرتان را به خاطر شعرخواندنش تحسین کنید و به آنها بفهمانید که هر دو آنها را دوست دارید و به آنها افتخار می‌کنید. یادتان باشد همه کودکان حتی تلخ‌ترین آنها هم خصوصیاتی دوست داشتنی در خود دارند که بتوانید آن را برجسته کنید و به آن تاکید کنید.
در همه چیز عدالت را رعایت کنید
وقتی برای یکی از فرزندانتان خرید می‌کنید مطمئن باشید که خواسته‌های دیگری هم از نظرتان دور نمانده است. اگر امروز برای پسرتان توپ فوتبال می‌خرید، بهتر است همین امروز برای دخترتان هم چیزی بخرید حتی اگر یک گل سر کوچک باشد.
اگر سن و سال و جنس فرزندانتان به هم نزدیک است بهتر است مشابه برایشان خرید کنید تا بهانه به دست آنها ندهید. اما تا می‌توانید سعی کنید بریگانه بودن آنها در نوع خود تاکید کنید.
مثلاً اگر یکی از آنها فوتبالیست خوبی است و دیگری خوب نقاشی می‌کشد می‌توانید برای یکی توپ فوتبال و برای دیگری مداد رنگی تهیه کنید و علت این تفاوت را هم گوشزد کنید.
مراقب رفتار و گفتارتان باشید
وقتی کودکی دارید که به نوزاد حسادت می‌کند، یادتان باشد که کودک بزرگ‌تر را با حرفهایتان بر علیه کودک کوچکتر تحریک نکنید. مثلا به جای اینکه بگویید بچه خوابیده نمی‌توانیم به پارک برویم. به کودک بگویید: عصر وقتی هوا خنک‌تر شد به پارک می‌رویم.
مسلما کودک می‌فهمد که با به دنیا آمدن فرزند دیگر شرایط تغییر کرده اما شما سعی کنید طوری رفتار کنید که این تغییرات برای کودک بزرگتر به تدریج جا بیفتد. مثلا اگر هر شب برای او قصه می‌گفتید و حالا نمی‌توانید هر شب این کار را بکنید اما می‌توانید از همسرتان بخواهید که گاهی او نوزادتان را بخواباند تا شما بتوانید برای کودک بزرگتر قصه بخوانید. یا حتی وقتی که نوزادتان آرام است می‌توانید آنها را کنار هم بخوابانید و برای هر دوشان قصه بخوانید.

منبع:persianv.com

مادران می‌توانند به راحتی از طریق ماساژ دادن، دردهای ناشی از کولیک یا قولنج را در نوزاد خود تسلی بخشند. همچنین می‌توانند در حین ماساژ دادن فرزند خود، با او ارتباط کلامی و عاطفی برقرار کنند.

اگر نوزاد بدون هیچ علتی (مثل گرسنگی، پوشک کثیف و ...) حدود سه ساعت و بیشتر در طی روز یکسره گریه کند، احتمالا به کولیک یا قولنج نوزادی مبتلا می‌باشد.

اگر مادران روش‌های ماساژ دادن نوزاد را یاد بگیرند، می‌توانند به راحتی از طریق ماساژ دادن، دردهای ناشی از تجمع گاز در معده نوزاد را تسلی بخشند. همچنین مادران عزیز می‌توانند در حین ماساژ دادن فرزند خود، با او ارتباط کلامی و عاطفی برقرار کنند.

- کودک خود را بر روی سطح محکم و ایمنی مانند میز، به پشت بخوابانید. سپس دست خود را به روغن (مانند روغن زیتون و یا روغن مخصوص بچه) و یا لوسیون آغشته کنید و با انگشتان دست خود به آرامی و حالت دورانی شکم نوزاد را بمالید. ماساژ دادن (مالیدن) شکم سبب گرم شدن این ناحیه شده و نفخ شکم نوزاد را برطرف می‌ کند.

- نوزاد خود را روی زمین بخوابانید، طوری که پاهای او در مقابل شکم شما قرار بگیرد. سپس پاهای نوزاد را بگیرید و به آرامی مانند رکاب زدن دوچرخه حرکت دهید. این حرکت به خارج شدن گازها از معده کمک می کند. سعی کنید در حین انجام این حرکات با نوزاد خود صحبت کنید و لبخند بزنید.

- نوزاد خود را به شکم روی یک ران پای خود قرار دهید و یک دست خود را روی شکم او بگذارید. می‌توانید رانی را که نوزاد روی آن قرار گرفته است، به سمت شکم خود خم کنید. سپس با دست دیگر ناحیه پشت نوزاد را در جهت عقربه‌های ساعت به آرامی بمالید.

- روش قبلی را می‌ توانید به این صورت نیز انجام دهید که نوزاد را به پشت روی ران خود قرار دهید و شکم نوزاد را با انگشتان و کف دست خود بمالید تا گازهای معده او راحت‌تر خارج شوند.

- مادر می‌ تواند به جای محکمی تکیه دهد و پاهای خود را به سمت شکم خود جمع کند. در این حالت نوزاد را به پشت روی زانوهای خود قرار دهد و با دست، شکم او را ماساژ دهد.

- می ‌توانید کیسه آب گرم را درون حوله‌ ای تمیز قرار دهید و آن را به آرامی بر روی شکم نوزاد خود قرار دهید تا دردهای کولیک نوزاد تسکین پیدا کند.

- بالش نسبتا بزرگی را روی زمین یا پاهای خود قرار دهید. سپس نوزاد خود را به شکم روی بالش قرار دهید. سپس به آرامی پشت نوزاد را بمالید.

در این روش باید مراقب دست‌های نوزاد بود که مبادا زیر بدن او بماند و آسیب ببیند. همچنین باید مراقب بود که مبادا بینی او بر روی بالشت قرار بگیرد و مانع نفس کشیدن او شود.

مخصوصا اگر نوزاد کوچک است، استفاده از این روش برای مدت طولانی توصیه نمی‌ شود، زیرا خطراتی را برای نوزاد به همراه خواهد داشت.

چند تذکر به مادرانی که نوزاد دچار کولیک دارند
- این مادران باید در حین شیردهی مراقب باشند تا هوا وارد دهان نوزادشان نشود و راه‌های صحیح شیر دهی (از طریق سینه مادر و از طریق شیشه شیر) را آموزش ببینند.

- مشکل کولیک در نوزادان معمولا در حدود سن سه ماهگی برطرف می‌شود. بنابراین اگر بیش از این زمان طول کشید، حتما این مشکل را با متخصص اطفال در میان بگذارند.

- این دسته از مادران باید کمتر از مواد غذایی نفاخ مانند سبزیجات و میوه‌های خام، حبوبات و ... استفاده کنند تا دستگاه گوارش نوزادشان هنگام هضم شیر مادر دچار مشکل نشود.

- متخصصان اطفال معمولا به این نوزادان دارویی برای از بین بردن گاز معده و مشکلات ناشی از نفخ می‌دهند.

- اگر با وجود رعایت تمام مراقبت‌های ذکر شده، باز هم گریه‌های بیش از حد نوزاد، راحتی و آرامش شما و نوزادتان را سلب کرده است، حتما او را نزد پزشک اطفال ببرید. شاید بیماری‌های دیگری مانند حساسیت غذایی نوزاد در میان باشد.

- این دسته از مادران باید بعد از شیر خوردن نوزادشان، حتما باد گلوی او را بگیرند. این کار ممکن است وقت گیر باشد، ولی نقش مهمی در برطرف کردن ناراحتی نوزاد مبتلا به کولیک دارد.

- استفاده از پستانک برای نوزادان کولیکی توصیه می‌شود.

- رعایت برنامه منظم شیردهی به این نوزادان توصیه می‌شود، مثلا هر دو ساعت یک بار به آن‌ها شیر داده شود.

منبع:tebyan.net

کودکان، موجودات دوست داشتنی روی کره زمین باید همیشه سالم و سلامت باشند. این آرزوی همه والدین آنهاست. به همین دلیل، در این مطلب انواع ویتامین هایی را معرفی کرده ایم که برای سلامت بیشتر آنها لازم و ضروری هستند.
ویتامین های لازم برای کودکان
ویتامین های لازم برای کودکان

کلسیم
کلسیم برای رشد استخوان و دندان ها بسیار لازم است. این ویتامین باعث بهبود عملکرد و افزایش سلامت ماهیچه ها و عصب ها می شود. به جریان خون و روند تبدیل غذا به انرژی کمک می کند.
اسیدهای چرب
اسیدهای چرب در ساخت سلول ها، تنظیم سیستم عصبی و تقویت سیستم قلبی و عروقی بدن، ساخت سیستم دفاعی و همچنین جذب ویتامین ها نقش بسیار مهمی دارد. این ماده غذایی برای داشتن ذهنی خلاق و فکری باز ضروری است.
آهن
آهن برای ساخت هموگولوبین خون، رنگدانه های حمل کننده اکسیژن در خون و میوگولوبین - رنگدانه ای که اکسیژن را در ماهیچه ها نگه می دارد – بسیار لازم است. کمبود آهن در بدن موجب کم خونی و کم خونی نیز منجر به خستگی، ضعف و تندخویی می شود.
منیزیوم
این ویتامین باعث استحکام بیشتر استخوان ها و تپش منظم قلب می شود. منیزیوم از سیستم دفاعی بدن پشتیبانی و کمک می کند تا اعصاب و عضلات بدن به خوبی کار کنند.
پتاسیم
پتاسیم به همراه سدیم در کنترل آب بدن نقش مهمی دارند که باعث می شود تا فشار خون در حالت تعادل قرار داشته باشد. پتاسیم به تپش منظم قلب و عملکرد بهتر عضلات نیز کمک می کند و در سال های اخیر معلوم شده برای کاهش خطر سنگ کلیه و پوکی استخوان نیز لازم است.
ویتامین آ
ویتامین آ در بینایی و رشد استخوان ها نقش اساسی دارد. این ویتامین به بدن کمک می کند تا در مقابل آلودگی ها مقاوم تر باشد. به رشد سلول ها و بافت های بدن هچون مو، ناخن و پوست نیز کمک زیادی می کند.
ویتامین C
به شکل گیری و ترمیم سلول های قرمز خون، استخوان ها و بافت های بدن کمک می کند. باعث سالم ماندن لثه کودکان و تقویت رگ های خونی، کم شدن کوفتکی و کبودی، بهبود کارکرد سیستم امنیتی بدن می شود و کمک کننده بهبود سریع تر در برابر آسیب هاست. همچنین کمک می کند تا بدن آهن لازم از منابع سرشار از آهن را به خوبی جذب کند.
ویتامین های لازم برای کودکان

ویتامین D
به جذب مواد معدنی همچون کلسیم و ساخت دندان ها و استخوان های قوی تر کمک می کند. این ویتامین برای داشتن تراکم استخوان بالا و داشتن نیرو مفید است. همچنین همچون هورمونی برای سلامت سیستم دفاعی و تنظیم رشد سلول ها عمل می کند.
ویتامین E
در کاهش تولید رادیکال های آزاد که موجب آسیب سلول ها می شوند، نقش مهمی دارد. برای سیستم دفاعی بدن، ترمیم DNA و دیگر روندهای سوخت و ساز بدن بسیار لازم است.
زینک
همراه با بیش از 70 آنزیم، برای سیستم گوارش و سوخت و ساز بدن و همچنین رشد کودک لازم و مفید است.

منبع:bartarinha.ir

در طی چند هفته اول پس از تولد، پوسته ریزی سر نوزاد بسیار شایع است که یکی به علت ریزش لایه‌ای از پوست می باشد که در دوران جنینی وجود داشته و دیگری به علت رشد سریع سلول‌های پوستی است.

ریزش پوست سر در نوزادان بسیار شایع و قابل لمس می‌باشد.

اگر با دقت به سر نوزاد نگاه کنید متوجه می شوید که پوست سر نوزاد با بقیه فرق دارد. پوسته ریزی‌هایی که اغلب در تمام سر و یا قسمتی از سر ایجاد می‌شود، معمولا تا سن سه ماهگی برطرف می‌شود.

گاهی ممکن است این پوسته ریزی‌ها با دیگر مشکلات پوستی مانند اگزما اشتباه گرفته شود، اما تفاوتی که این حالت با اگزما دارد این است که در اگزما، فرد دچار خارش می‌شود و ناراحتی‌های پوستی برای او ایجاد می‌شود، اما در پوسته ریزی سر نوزاد، خارشی ایجاد نمی‌شود.

اگرچه والدین این نوزادان نگران می شوند، اما می‌توان با یک سری راهکارهای خانگی، پوسته ریزی سر نوزاد را تا حدی کاهش داد.

البته اگر به تازگی صاحب نوزادی شده‌اید، قبل از هر اقدامی لازم است به متخصص اطفال مراجعه کنید و در خصوص پوسته ریزی سر نوزاد خود با او صحبت کنید.

1- در روزهای اول پس از تولد معمولا یک روز در میان نوزاد را به حمام می‌برند. می‌توانید در حین حمام کردن نوزاد خود، سر او را توسط انگشتان خود و یا لیف نرم به آرامی بمالید. لازم به ذکر است که برای این کار باید ناخن‌های دست شما کوتاه باشند تا سر نوزاد آسیبی نبیند.

پس از ماساژ دادن سر می‌توانید از شامپوی مخصوص کودکان، برای شستن سر او استفاده کنید تا پوسته ریزی‌های سر نوزاد کاهش پیدا کند.

پس از برطرف شدن مقدار زیادی از پوسته ها، در دفعات بعدی سعی کنید تا استفاده از شامپو را برای نوزادان به دو بار در هفته کاهش دهید.

2- قبل از آب ریختن روی سر نوزاد و شستن با شامپو، با برس مخصوص نوزادان که بسیار نرم و لطیف می‌باشد، موهای نوزاد را شانه بزنید. این کار به جدا شدن آسان پوسته های سر نوزاد کمک زیادی خواهد کرد. مراقب باشید تا در حین شانه زدن به پوست سر نوزاد آسیبی وارد نشود.

اگر در حین شانه زدن، با قرمز شدن پوست سر نوزاد مواجه شدید، بلافاصله این کار را متوقف کنید. لازم به ذکر است که پوست نوزادان، حساس و لطیف می‌باشد و باید به آرامی و با حوصله این کار انجام بگیرد تا پوست سر او تحریک نشود.

3- توصیه می‌شود حدود 15 دقیقه قبل از استحمام، سر نوزاد را به روغن زیتون آغشته کنید تا پوسته های سر نوزاد، به راحتی و با آسیب کمتری جدا شوند.

تذکر 1: اگر پوسته ریزی سر نوزاد همراه با خروج مایعاتی از آن باشد، حتما با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید، زیرا ممکن است مایعات خارج شده نشانه عفونت باشد و نیاز به درمان پزشکی داشته باشد.

تذکر 2: اگر والدین احساس کنند که پوسته ریزی سر نوزاد همراه با خارش و یا درد می‌باشد، باید بلافاصله پزشک اطفال را در جریان قرار دهند.

تذکر 3: اگر پوسته ریزی در مناطقی از سر ایجاد شود که مو ندارد و بدشکل است، حتما راهکارهای گفته شده را انجام دهید تا پوسته ریزی‌های سر نوزاد کاهش پیدا کند.

تذکر 4: پس از آغشته کردن سر نوزاد به روغن زیتون، انگشتان خود را دایره وار و به آرامی روی سر نوزاد حرکت دهید و این کار را تا چند روز ادامه دهید تا پوسته های سر نوزاد کمتر شود.

چند نکته برای جلوگیری از خشک شدن پوست نوزادان
1- هرگز از صابون معمولی برای حمام کردن نوزادان استفاده نکنید، زیرا منجر به خشک شدن پوست و آسیب رساندن به آن می‌شود. بلکه از شامپو و صابون مخصوص کودکان استفاده کنید.

2- پس از حمام کردن نوزاد، بلافاصله بدن او را کاملا با حوله تمیز خشک کنید.

3- پس از خشک کردن پوست نوزادان پس از حمام، سعی کنید تمام بدن و صورت نوزاد را با روغن بچه و یا وازلین طبی چرب کنید.

4- برای جلوگیری از ایجاد حساسیت پوستی در نوزادان، لباس‌های نوزاد را جدا از لباس های سایر افراد خانواده بشویید. همچنین سعی کنید از صابون مخصوص لباس بچه (پودر آن هم موجود است) استفاده کنید و در صورت بروز هر گونه قرمزی و خارش در پوست نوزاد، مواد شوینده لباس او را عوض کنید.

5- اگر پوست نوزادتان خیلی خشک است، می‌توانید از دستگاه بخور در اتاق خانه استفاده کنید و یا قابلمه‌ای از آب را روی حرارت قرار دهید تا هوای خانه از خشکی خارج شود.

6- پوست نوزادان حساس می‌باشد. بنابراین لباس‌های نخی مرغوب و نسبتا گشاد برای آن‌ها انتخاب کنید.

حتی در فصول سرد سال سعی کنید لباس‌هایی که با پوست کودک در تماس است (لباس زیر) از جنس نخی مرغوب باشد و لباس گرم بافتنی و یا پشمی را روی آن بپوشانید.

7- تقریبا هر 4 تا 6 ساعت یک‌بار، پوشک نوزاد خود را عوض کنید تا پای او دچار التهاب و سوختگی نشود. البته در صورت ادرار کردن زیاد و یا مدفوع کردن، بلافاصله پوشک او را عوض کنید.

منبع:tebyan.net

حمام کردن نوزادان بسیار موضوع بااهمیتی است زیرا ابتدا باید امنیت کودک خود را مهیا کنید و سپس موارد لازم برای پاکیزگی او را در نظر بگیرید.

هرچند وقت یکبار نوزاد را حمام کنیم؟
برخی از والدین کودک خود را هر روز حمام می کنند. اما باید بدانید کودکی که مدام چهاردست‌وپا می کند و روی زمین و میان اسباب بازی هایش حرکت می کند را لازم نیست هر روز تمیز کنید. سه بار در هفته کافی است. اما دست و صورت او را به طور مرتب بشویید. قسمت های دیگر بدنش که کثیف می شوند را نیز با آب و صابون تمیز بشویید. پس از تعویض پوشک نیز بدنشان را حتما با آب بشویید و خشک کنید.

حمام کردن نوزادان و کودکان زیر یک سال بسیار خطرناک است و ممکن است در نتیجه لیز بودن سطح حمام و بدنشان لیز بخورند و حفظ تعادل آنها برای مادر یا پدر آسان نیست. به ویژه اینکه کودک در این سن بسیار بازیگوش و دایم در حال تکان خوردن است.

نوزاد را کجا باید حمام کرد؟
سینک آشپزخانه یا وان های کوچک مخصوص کودکان و نوزادان بهترین گزینه برای شست‌وشوی کودکان کوچک است. به هیچ عنوان توصیه نمی شود نوزاد را در وان حمام کنید. تشت یا لگن های مخصوص کودکان که در فروشگاه های وسایل بچه فروخته می شوند، بهترین گزینه برای شستن فرزند دلبند شما است.

چطور باید کودک را حمام کرد؟
حمام کردن کودکان یکی از شادترین و لذت‌بخش ترین زمان ها برای پدر/مادر و فرزند است. هر دو طرف در این ماجرا خوشحال هستند: کودک از اینکه آب بازی می کند و مادر از اینکه فرزندش را در حین بازی، تمیز می کند.

• برای حمام کردن کودک باید همه وسایل لازم را آماده کنید. حوله، پوشک تمیز و لباس هایش را آماده کنید. مطمئن شوید اتاق کودک به اندازه کافی گرم هست و خدایی نکرده موجب سرماخوردن کودک نمی شود.

• وان (تشت یا لگن) را از آب گرم پر کنید. مراقب باشید آب داغ نباشد تا پوست نازک و حساس کودک آسیب نبیند. دمای مناسب برای حمام کردن کودک، 90 درجه فارنهایت (32 درجه سلسیوس) است.

• کودک را داخل حمام بیاورید و آنجا لباس هایش را در بیاورید.

• خیلی آرام و با احتیاط، کودک را از پا داخل وان آب قرار دهید. با یکی از دستان خود سر و گردن کودک را بگیرید و از آنها مراقبت کنید. هر چند دقیقه یکبار، یک کاسه آب روی بدن او بریزید تا بدنش سرد نشود.

• با شامپوی مخصوص کودک، بدن او را با دست خود یا پارچه نرم بشویید. ابتدا سر او را بشوید. سپس پارچه یا لیف را آب بکشید و چشم ها و صورت کودک را بشویید. اطراف چشم ها و بینی او را تمیز بشویید.

• لیف را تمیز آبکشی کنید و سپس باقی بدن کودک را بشویید.

• او را داخل حوله بپیچید و خشک کنید. پس از حمام باید بدن او را با لوسیون مخصوص مرطوب نگه دارید.

منبع:bartarinha.ir

30 درصد از نوزادان 5 ماهه دچار پوسیدگی دندان هستند و این پوسیدگی می تواند تا سن 3 سالگی ادامه داشته باشد. مراقبت های اولیه از دندان در زمان نوزادی، کلید محافظت از دندانهای نوزاد در برابر پوسیدگی است. باکتریها می توانند از راه بزاق دهان والدین و خواهر و برادر به دهان نوزاد انتقال داده شوند. بنابراین به مادران توصیه می شود تا از وسایل و فنجان های مخصوص استفاده کرده و هرگز پستانک نوزاد را با دهان خود تمیز نکنند.

برای جلوگیری ازپوسیدگی دندانهای نوزاد، مادران می توانند قبل از جوانه زدن اولین دندانها، لثه های نوزاد را بعد از هر بار شیر خوردن با یک دستمال نمناک تمیز کنند. شیر سینه و شیر دستی می توانند عامل پوسیدگی دندانها شوند بنابراین نوزاد خود را بعد از جوانه زدن اولین دندانها ( معمولاً در حدود 6 ماهگی) و پس از 1 سالگی و بعد از آن هر 6 ماه یک بار نزد دندان پزشک مخصوص کودکان ببرید.

قبل از جوانه زدن اولین دندانها، یک درد طولانی شروع خواهد شد. به مادران توصیه می شود برای تسکین دادن به این درد از حلقه های پلاستیکی مخصوص دندان، دستمال نمناک و خنک و یا انگشت تمیز استفاده کنند. اگر مادران تمایل دارند تا از ژل مخصوص دندان استفاده کنند، توصیه می شود تا دو بار در روز با مسواکهای نرم مخصوص نوزاد و به آرامی این کار را انجام دهند.

غذاهایی که باعث سلامت بدن هستند، سلامت دندانها را نیز تامین می کنند. خوردن خوراکیهایی که دارای شیرینی زیاد هستند باعث پوسیدگی دندان می شوند. شکلات، آبمیوه های آماده، نوشابه از این دسته خوراکیها هستند.

برای جلوگیری از آلوده شدن دهان نوزاد و راه یافتن باکتریها به دهان او هرگز اجازه ندهید تا کودک در حالی که شیشه شیر محتوای شیر، آبمیوه و یا شیر سینه در دهانش است به خواب برود. سعی کنید تا پس از 1 سالگی کودک را از شیشه شیر دور کنید. براساس تحقیقات به دست آمده، دادن شیشه شیر با هر محتویات به نوزاد، بعد از یک سالگی خطر پوسیدگی دندان را افزایش می دهد.

منبع:Fitpregnancy

۱. به کودکتان فرصت دهید: برای آنکه کودک توالت‌رفتن را بیاموزد ابتدا باید مغز او تکامل یابد و سیستم عصبی مرکزی بتواند مثانه او را کنترل کند. وقتی هنوز مغز کامل نیست، کودک بدون اختیار ادرار می‌کند یعنی مثانه یا روده‌ها به محض پرشدن، خالی می‌شوند. تقریبا در تمام کودکان از ۲۸ ماهگی به بعد، مغز تکامل پیدا می‌کند و می‌توانند ادرارشان را کنترل کنند.

۲. از فصل تابستان استفاده کنید: فصل تابستان، بهترین زمان برای گرفتن کودک از پوشک است. کودک را تشویق کنید اگر ادرار یا مدفوع دارد، بگوید. چند ساعت در روز او را باز بگذارید.

۳. به او آموزش دهید: برای کودکتان یک صندلی توالت کوچک بخرید و به او یاد دهید که هر زمان احساس نیاز کرد، روی آن بنشیند. می‌توانید این صندلی را در حمام، دستشویی یا اتاق خود کودک قرار دهید.

۴.مثل بزرگ‌ترها با او رفتار کنید: اگر فرزندتان به تکامل مغزی رسیده اما هنوز توالت رفتن را نیاموخته، او را همراه با خواهر یا برادرزاده‌هایتان به مسافرت ببرید. بودن در کنار کودکان بزرگ‌تر و دیدن آنها باعث می‌شود کودک شما نیز از رفتارهای آنها تقلید کند. فقط مراقب باشید رقابت ایجاد نشود یا اگر فرزندتان اختیار خود را از دست داد، مسخره‌اش نکنید.

۵.اجازه ندهید بیش از ۱۰دقیقه روی صندلی بنشیند: اگر از کودکتان خواستید روی صندلی توالت بنشیند، اما ۱۰دقیقه گذشت و او کاری نکرد، مجبورش نکنید تا همچنان روی صندلی بماند. صندلی توالت او را جمع کنید و ساعتی بعد دوباره از او بخواهید این کار را انجام دهد.

۶.به او اطمینان دهید: برخی کودکان از مدفوع یا ادرارکردن می‌ترسند چون هنوز نمی‌دانند بدن آنها مواد مضر را دفع می‌کند و فکر می‌کنند قسمتی از بدنشان را از دست می‌دهند. ماجرا را برای آنها توضیح دهید تا ترسشان از بین برود.

۷.لباس‌های راحت تن او کنید: وقتی توالت رفتن را به کودک آموزش می‌دهید لباس‌های راحت تن او کنید تا بتواند بلافاصله آنها را دربیاورد. فاصله زمانی بین حس کودک برای توالت رفتن و انجام این کار گاهی بسیار کوتاه است. در تابستان فقط یک شورتک پای او کنید تا بلافاصله بتواند آن را دربیاورد.

۸.تشویقش کنید: برای آموختن پاکیزگی باید کودک را تشویق کرد. تشویق‌های زبانی مثل �تو بزرگ‌شده‌ای� �مایه افتخار هستی� در کنار تشویق‌های عملی! مثلا هر بار که کودکتان ادرار یا مدفوعش را کنترل کرد، به او امتیاز بدهید و بعد از هر ۱۰-۵ امتیاز برایش هدیه بخرید.

۹.پوشک‌های شورتی بخرید: در طول زمانی که قرار است پاکیزگی را به فرزندتان آموزش دهید، از پوشک‌های شورتی استفاده کنید تا هم مطمئن باشید همه‌جا را کثیف نمی‌کند هم بتواند در صورت تمایل فورا آن را درآورد.

۱۰.سرزنش نکنید: شاید کودک برای چند روز اختیار مدفوع و ادرارش را به دست بیاورد اما بعد از آن دوباره نتواند خود را کنترل کند. در این صورت او را سرزنش نکنید و فقط مرتب توالت‌رفتن را به او یادآور شوید.

۱۱.ترس‌هایش را از بین ببرید: اگر کودکتان از ریختن آب بعد از اجابت‌مزاج می‌ترسد، به او آموزش دهید آب برای شستن و پاک‌کردن است و وقتی روی توالت نشسته آسیبی به او نخواهد زد.

۱۲.عصرها او را کنترل کنید: کودکان در ۳ سالگی تقریبا کنترل ادرار و مدفوع را می‌آموزند اما باز هم کنترل این مساله طی شب کار آسانی نیست و بیشتر کودکان یا آنقدر هوشیار نیستند که خود را کنترل کنند یا توانایی برخاستن از خواب را ندارند. شب‌ها کودکتان را پوشک کنید و برای چند ماه عصرها که او را می‌خوابانید، مراقب کنترل ادرارش باشید. اگر لباس‌های او هنگام بیدارشدن خشک بودند، یعنی شب‌ها هم می?شود خیالتان راحت باشد.

منبع: Enfant.fr

کودک در سنین پایین، سوراخ کردن گوش را تنبیه می داند
سوراخ کردن گوش در فرهنگ های مختلف از محبوبیت متفاوتی برخوردار است و بعضی از خانواده ها معتقدند این کار باید در سنین کودکی برای دختران انجام شود.

اصولا از لحاظ سیر رشد,رشد لاله گوش حداکثر تا 9 سالگی تمام می شود، یعنی بعد از این سن اندازه لاله گوش تغییر نمی کند. به همین دلیل بهتر است بعد از 6 سالگی کار سوراخ کردن گوش انجام شود، ولی اگر خانواده های اصرار دارند تا زودتر این کار را انجام دهند، ضرر چندانی برای کودک ندارد.

سوراخ کردن گوش نوازد از دید روانشناسان
برخی از والدین معتقدند که هر چه سریع تر بعد از تولد بهتر است گوش های کودک را سوراخ کنند چرا که نوزاد کمتر درد می کشد و اذیت می شود .از طرفی چون نمی تواند دست به گوشهایش بزند روند بهبودی سریع تر است. روانشناسان کودک در این زمینه اعلام کردند که سوراخ کردن گوش نوزادان صحیح نیست. زیرا نوزاد هیچ تصوری از گوشواره ندارد و تصور می کند دردی که می کشد به دلیل تنبیه یا آزار اوست.

از اینرو روانشناسان توصیه می کنند بهتر است تا زمانی که کودک علت این درد کشیدن و سوراخ کردن گوش را متوجه بشود و از شما بخواهد که گوش هایش را سوراخ کنید و به درکی رسیده است که به گوشهایش تا بهبودی کامل دست نمی زند به تعویق بیاندازید.

سوراخ کردن گوش و ابتلا به عفونت در نوزادان
مجله آمریکایی مراقبت بالینی از پوست طی یک مطالعه ای که انجام داده بیان کرد که 20 درصد سوراخهایی که در بدن ایجاد می شود مثل سوراخ گوش می تواند عامل سرایت عفونت باشد . حفره های اضافی که در پوست ایجاد می شود می توانند آلودگی را از طریق پوست به داخل بدن منتقل کنند یا حتی به افراد دیگر سرایت دهند.

این مجله در توصیه ای به والدین نوشت : سوراخ کردن گوش نوزادان حداقل تا 6 ماهگی ایده مناسبی نیست چرا که سیستم ایمنی بدن نوزاد تا این زمان هنوز به صورت کامل مجهز نشده و احتمال اینکه نتواند با عفونت احتمالی سوراخ کردن گوش مبارزه نکند را دارد.

توصیه برای پیشگیری از عفونت
آکادمی بیماری‌های کودکان آمریکا برای پیشگیری از عفونت و سایر عوارض پس از سوراخ‌کردن گوش، توصیه‌های جالبی برای همه والدین دارد. این توصیه‌‌ها در تمامی کشور‌های دنیا مورد توجه والدین قرار گرفته و اگر به طور دقیق آنها را رعایت کنید، می‌توانید مطمئن باشید که پس از سوراخ‌کردن گوش فرزندتان مشکلی برای او پیش نخواهد آمد
کودکتان را برای سوراخ‌کردن گوش، نزد پزشک، پرستار یا تکنسین ماهر در این کار ببرید. لذا سوراخ‌کردن گوش در خانه با نخ و سوزن و به وسیله مادربزرگ‌ و یا یکی از اطرافیان کودک کاملا غیربهداشتی است

گوش پیش از سوراخ‌کردن باید با الکل یا محلول‌های مشابه کاملا ضدعفونی شود. اگر شما کودکتان را به یکی از مراکز بهداشتی برای سوراخ‌کردن گوش ببرید، کارکنان این مراکز، مواد ضدعفونی‌کننده را با غلظت مناسب، پیش از سوراخ‌کردن گوش کودک مورد استفاده قرار می دهند.

بهتر است ابتدا از گوشواره‌ طلای ساده استفاده کنید تا از احتمال بروز واکنش حساسیتی کاسته شود. این گوشواره‌های طلای ساده، اغلب میخی شکل هستند و می‌توانید آنها را از طلافروشی‌ها تهیه کنید. بنابراین انواع گوشواره‌های میخی و نگین‌دار، که در محل سوراخ‌کردن گوش فروخته می‌شوند و اغلب از فلزات بدل ساخته شده‌اند، برای استفاده بلافاصله پس از سوراخ کردن گوش کودک مناسب نیستند.

این مقاله راهکارهایی را برای شما فراهم می کند تا بتوانید رشد شناختی کودکان خود را ارتقاء دهید
بدون شک یکی از مهمترین و موثرترین دوران زندگی آدمی دوران کودکی است. دورانی که در آن شخصیت فرد پایه‌ریزی شده و شکل می‌گیرد. امروزه این حقیقت انکارناپذیر به اثبات رسیده است که کودکان در سنین پایین (طفولیت) فقط به توجه و مراقبت جسمانی نیاز ندارند، بلکه این توجه باید همه ابعاد وجودی آنها شامل رشد اجتماعی ، عاطفی ، شخصیتی و شناختی را دربر گیرد.
این ابعاد عوامل تعیین کننده و اساسی یک انسان هستند که از دوران کودکی پایه‌گذاری و شکل می‌گیرند. با توجه به اهمیت هر یک از این موضوعات در این یادداشت سعی می گردد که تاکید بیشتری بر رشد شناختی کودکان صورت گیرد.به طور کلی رشد شناختی عبارت است از رشد فرد در طول زمان ، یعنی بالیدگی فرایند های فکری عالی تر از دوران طفولیت تا بزرگسالی . ضمن اینکه درگیری والدین در زندگی کودکان به آنها در رشد شناختی شان کمک خواهد کرد. فعالیتهای شناختی به توانایی های یک کودک برای درگیری و پردازش اطلاعات کمک می کند. پیشرفت شناختی شامل یک سری فعالیتهایی است که به اطفال و نوپایان از طریق مهارتهای حل مساله، استدلال، تفکر و حافظه کمک می کند.
این مقاله راهکارهایی را برای شما فراهم می کند تا بتوانید رشد شناختی کودکان خود را ارتقاء دهید:
اسباب بازی
بر اساس تئوری رشد شناختی پیاژه، از مراحل طفولیت، بچه ها شروع به تشخیص این امر می کنند که برای کنش های آنها یک سری دلایل و نتایج وجود دارد. برای مثال اگر کودک دکمه روی اسباب بازی را فشار دهد آنگاه صدایی شنیده می شود و یا اگر یک شی را بردارد و در محل صحیحی قرار دهد مهارتهای حرکتی ظریف و درشت خود را توسعه خواهد داد. مهارتهای حرکتی ظریف در ارتباط با چشم ها و انگشت هاست در حالی که مهارتهای حرکتی درشت در ارتباط با ماهیچه ها برای برداشتن شی، قدم زدن، دویدن و ایستادن است. لذا اسباب بازی مولفه های مورد نیاز برای رشد رفتاری – شناختی نوزادان و کودکان را فراهم می کند.
استفاده از اشیا
گروهی از اشیا یا چیزهای دیگر را انتخاب کنید که شباهتهای اساسی به یکدیگر دارند. در میان این گروه شی را قرار دهید که در آن ویژگی مشترک با بقیه نیست و از کودک بخواهید آن شی را که با بقیه تفاوت دارد در بین گروه انتخاب کند. مثلا چند شی دایره‌ای شکل انتخاب کنید و در بین آنها یک مکعب مربع قرار دهید. برای این آزمایش نیز می‌توانید از خود اشیا ، تصاویر آنها یا نام بردن اسامی ، آنها استفاده کنید. ولی توجه داشته باشید کودکان کوچکتر به دلیل این که رشد حافظه آنها به اندازه کودکان بزرگتر نیست نمی‌توانند در روش نام بردن وسایل عملکرد خوبی داشته باشند.
استفاده از پازل ها
پازل ساده‌ای تهیه کنید و اجزایی از این تصاویر را حذف کنید. از کودک خود بخواهید بگوید تصویر مورد نظر چه اشکالی دارد. تصاویری که انتخاب می‌کنید معمولا تصاویر ساده‌ای خواهد بود که کودک با آنها آشنایی داشته باشد. مثل چهره یک آدمک که دهان و لبها حذف شده است یا ساعتی که عقربه ندارد یا میزی که پایه ندارد. کودکان به موازات رشد شناختی خود به تدریج این توانایی را بدست می‌آورند که بتوانند اجزای حذف شده در تصاویر پیچیده را شناسایی کنند. بر این اساس کودکان کوچکتر مثلا 6 - 5 ساله‌ها معمولا نقص در تصاویر مربوط به اشیا آشنا و عینی را راحت‌تر شناسایی می‌کنند. با بالا رفتن سن کودک می‌توان تصاویر پیچیده‌تر مثل مناظر و ... را مورد استفاده قرار داد.
هیجان و نظم و ترتیب
هیجان(ابراز احساسات از طرف والدین) و نظم و ترتیب(وجود ثبات در رفتار والدین) پایه و اساس رشد شناختی یک کودک هستند. اریک اریکسون روان شناس و روانکاو رشد، شرح داده است که اطفال به مرحله ای به نام اعتماد در برابر عدم اعتماد وارد می شوند که به معنای این است که کودکی که از طرف والدین خود پذیرفته نشود(پس زده شود) و یا مورد آسیب قرار گیرد احتمالا دچار افسردگی می شود و شخصی بی اعتماد می گردد در حالی که اگر کودک از جانب والدین مورد پذیرش قرار گیرد توانایی اعتماد کردن به اطرافیان را در آینده خواهد یافت.
همچنین این تئوری در مورد مرحله دوم رشد یعنی خودگردانی در برابر شرمساری می گوید: والدینی که به طور متعادل از تقویت و تنبیه استفاده می کنند به فرزند خود خودگردانی را می آموزند. والدینی که نوپایان را محدود و نکوهش می کنند باعث رشد عدم اعتماد به نفس و خودشکوفایی در آنها می شود. توجه کافی و تادیب متعادل و به موقع فرزندان فعالیتهایی هستند که برای رشد شناختی فرزندان بسیار مفید خواهند بود.
کتاب
والدینی که برای کودکشان کتاب می خوانند ، به رشد مهارتهای شنوایی و پرورش بینش در آنها کمک می کنند. بر اساس نتایج عملی اگر والدین به طور مکرر با فرزندان صحبت کنند آنها حرف زدن را خیلی زودتر یاد می گیرند.
خواندن و اشاره کردن به کلمات و تصاویر، صحبت کردن را به کودکان می آموزد. تشویق کودک به حرف زدن به او اعتماد و اطمینان می بخشد. کتابها بخش مهمی از رشد کودکان هستند زیرا به انها کمک می کند کلمات جدیدی را یادگرفته و خواندن را به انها می آموزد. به والدین توصیه می گردد که داستانهایی برای کودک انتخاب کنید و با تغییراتی که در آنها ایجاد می‌کنید منتظر پاسخ و واکنش کودک بمانید.
توجه کنید این تغییرات متناسب با سطح سنی کودک باشد و بیان کننده مسائل غیر عادی و غیر طبیعی باشد. برای مثال:
....یک روز یکی از ماهیها در حالی که بازی می‌کرد افتاد زمین و یکی از پاهایش زخمی شد. دوستانش به کمک او آمدند و پای او را پانسمان کردند....
منبع:tebyan.net