بچه ها نمی دونم چمه مدام نگران پسرمم نگران آیندش یا این که مدام تو ذهنمه کسی بهش آسیب نزنه تو خیابون میگم خدایا نیان از دستم بدزدنش چرا این طوری شدم آخه
برو مشاور حتما کمک میکنه اینجور مواقع
شما حتما با یه متخصص خبر اطفال مشورت کنید . راهکار به شما میدن . اگه با همین دیدگاه و نگرش جلو برید به بچه هم آسیب میزنید حتی در آینده . باید مواظب طفل بود این توجه بایده.
اما توجه بیش از حد فکر میکنم اشتباه. همه پدر مادرا وابسته بچه عاشون میشن . بچه اول یکم حساسیت بالاس خب طبیعی .حد اقل تلاش بکنید که از این وضعیت رها شید
میدونم
همه اینها که گفتم هیچکدام نظر شخصی من نبوده .من از دکتری که ریسه بچه مو درمان کرد همه اینها را اون گفت. به جرات میگم تمامش درسته. بچه باید گریه کنه . بچه باید بیفته تا راه رفتن یاد بگیره . فقط باید پدر مادر مواظب باشن تو مسیر بچه چیز خطر ناکی نباشه .
اما مطمین باشید یکم تحمل کنید هم به نفع بچه اس هم شما .بیشتر برای بچه مفیده. مطمین باشید این حساسیت شما کم نشه بچه شما نمیتونه بزرگ بشه . شما اصلا اجازه دادید بچه چهاردست پا راه بره که میگید نمیره .
بله اجازه دادم مدام که بغلم نیست روزا اگر همش بغل باشه چه طوری براش صبحونه و سوپ آماده کنم. منظور من از نداشتن وقت این بود غیر اون زمان ها یا باهاش بازی می کنم یا بغل می کنم. بچم کلا تنهایی بازی کردنو فقط تا یه مدت انجام میده بعد دلش می خواد باهاش بازی کنی.
خدا براتون حفظش کنه .خدا به حق معصومین همه بچه ها را برای پدر مادرشون حفظ کنه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
