خاطره زایمانم+عکس نی نی

دکترم اصلا امپول ریه رو نمیداد بهم.کلا خونسرده.تا اینکه از هفته۳۳ کمی انقباض حس کردم و تقریبا هرشب بیمارستان بودم اما میگفتن نه هیچی نیس برو خونه.دیگه اینقد رفتم و اومدم دیگه دردامو باور نداشتن.من سزارینی بودم ولی خب چون درد داشتم هی میرفتم چکاب و دکترمم میخواس بچه حسابی بزرگ بشه برا همین فکری به حالم و دردام نمیکرد

دیگه شوهرم خسته شده بود از بس نصف شب و دم سحر منو با چشم پر از خواب برده بود بیمارستان‌.بچم عصبی شده بود چون من تمرکز نداشتم روش‌‌.وای چه روزای سختی بود.تا اینکه اونشب کذایی حموم بودم حس کردم درد دارم اهمیت ندادم شب شد حدودا ساعت۲ که دیدم نه ایندفعه متفاوته

کیف بچه رو از قبل اماده کرده بودم تو ماشین بود و وقتی میرفتم و مادرها رو میدیدم زایمان میکنن ته دلم حسرت میخوردم.با اینکه هنوز واسم زود بود و شب اخری که رفتم تازه وارد هفته۳۶ شده بودم.رفتم اونجا و به دکترم زنگ زدن اونم از دستم خسته شده بود گفت ازم یه ازمایش ادرار بگیرن.و بعد گفتن زیر دستگاهnstبمون دیگه تا همینجور انقباض هات چک بشه

دستگاه هیچ انقباضی نشون نمیداد ولی هی درد زیر دلم میرفت و میومد.معاینم هم نمیکردن میگفتن خدای ناکرده تحریک میشه دردت شروع میشه.اونشب بستریم کردن و همونجا با غصه زیادخوابم برد.صبح با درد شدید بیدار شدم با اینکه بیمارستانم خصوصیه ولی خیلی بیخیالی میکردن میگفتم درد دارم میگفتن نه انقباض که نشون نمیده هیچیت نیس خانم چون حساسی بستریت کردم نری و بیای

دکترم هم نمیومد.بش زنگ زدن گفتن این بیمار خیلی حساسه چیکارش کنیم.تا اینکه ساعت۱۱ ظهر اجازه معاینه داد.که۳ سانت و نیم باز شده بودم.که سریع برام مسکن و امپول های خاص زدن که زود زایمان نکنم.دکترمم خودش رو رسوند و گفت سعی میکنم بیشتر تو شکمت نگهش کنم و برام امپول تشکیل ریه زدن.اما فایده نداشت چون دردم هی بیشتر و بیشتر میشد دیگه نمیتونستم حرف بزنم یا رو تخت دراز بکشم سروم زده بودن گفتم تو روخدا درش بیارین من فقط باید راه برم حس مدفوع دارم باید برم دستشویی