(رمان خانم جان_ناهید گلکار)

نخوندم

وقتی یازده سالم بود منو به مردی هفتاد ساله که زنش مرده بود شوهر دادن به همین سادگی ….

نه کسی نظر منو پرسید نه صلاحم رو در نظر گرفت

آقام کارگری ساده بودو در آمد کمی داشت پس وقتی زن های محلی منو برای اون پیر مرد پولدار در نظر گرفتند نه نگفت……

نمی دونم شاید ته دلش راضی نبود چون اون منو خیلی دوست داشت و همیشه به من می گفت تو نمک زندگی منی

آقام از وقتی مادرم مرد دیگه نه کسی خندشو دید نه حرف خوبی ازدهنش در اومد و نه درست و حسابی سر کار می رفت

و حالا با این وصلت هم یه پولی گیرش می اومد هم یه نون خور از سفره ش کم می شد

از این که از خانه ی پدریم با همه ی بدبختیهایش می رفتم راضی نبودم شاید در اون شرایط دلم برای خواهر هایم می سوخت که با همان سن کم از اونا مراقبت می کردم و

بی خیالی آقام که جز غصه خوردن برای زنش که روی دستش مرده بود کاری نمی کرد بیشتر از هر چیز آزارم می داد

اون روزا من و دو خواهرم رقیه و ربابه کارمان صبح تا شب خاله بازی بود عروسی می گرفتیم و بچه می زاییدیم

بچه های ما عروسک های پارچه ای بودند که مادرم دوخته بود و حالا بسیار کهنه وبد شکل شده بودند

ولی ما اونا رو با علاقه بغل می گرفتیم و به خانه ی هم می رفتیم و نقش یک زن خونه دار و مادری مهربان رو بازی می کردیم

و این تمام تصور من از شوهر کردن بود و بس….

تا روزی که بلقیس به خانه ی ما اومد تا با آقام حرف بزنه .

زنی که همه کاره ی محله ما بود او راوی بین خونه ها بود هر مراسمی در محله بر گزار می شد او را خبر می کردند و او به جای کارت دعوت و تلفن مثل برق همه رو خبر می کرد .

واین او بود که می دانست کدام دختر به درد کدام پسر می خورد و تقریبا بیشتر وصلت ها توسط او انجام می شد.

آقام تو ایوون نشسته بود و تریاک می کشید که او آمد وارد خونه که شد رقیه پیرهن منو کشید و با سر اونو نشون داد هر دو رفتیم پشت در تا ببینیم چی شده

آقام از جاش جم نخورد سرشم بالا نکرد بلقیس سلام زیر لبی کرد و منتظر شد ..

بازم آقام تکون نخورد او به زور خودشو از ایوون بالا کشید و گفت چه خبر عبدالله؟

من و ربابه با کنجکاوی گوش وایسادیم تا بفهمیم بلقیس برای چی اومده ولی او سرش را نزدیک آقام برد و آهسته زیر گوشش حرف می زد …..

تا بالاخره صداشو بلند کرد که چرا چونت روبالا میندازی؟….

دخترت تو روغن و عسل می افته به مال منال می رسه انوقت تو ناز می کنی

فقط بسه که حاجی رو راضی کنه …..

آقام دستی به ریشش کشید و گفت نه نمیدم حاجی خیلی پیره خونه شم خیلی شلوغه همه ی بچه هاش با عروس و داماد تو خونه ی اونن نه نه نمیدم.

بلقیس چند دندون محکم به سقزش زد و با صدای بلند گفت ای بابا بچه هاش چیکار به دختر تو دارن سرشون به کار خودشونه …

حاجی یکی رو می خواد که تر و خشکش کنه پولم می ده حالا دیگه توام کشش نده بگو چقدر می خوای؟

آقام با کسالت صورتش رو خاراند و سرش رو میون دو پا فرو کرد ولی حرفی نزد….

بلقیس با بی حوصلگی داد زد ای بابا حرف بزن دیگه یا آره یا نه…والله تو سر سگ بزنی دختر پیدا میشه، چقدر لفتش میدی؟ یک کلام به صد کلام بگو چقدر می خوای؟

آقام ساکت بود و سرش رو بلند نمی کرد ..بلقیس چادرش رو جمع و جور کرد دوباره چند دندان به سقزش زد و سرش رو به علامت اینکه چی شد تکون داد و گفت: خوب؟خوب؟

آقا جون صورتش پر از غم بود سیگارش رو از زیرگلیم در آورد و چند بار محکم به زمین زدتا توتونش فشرده تر بشه بعد زبونش رو کشید کنار اون و در همون حال گفت:چه عجله ای داری حالا صبر کن .

بلقیس با بی حوصلگی دستهاشو کوبید رو هم و گفت :یا میدی یا نمیدی بگو چقدر می خوای حاجی منتظره بگو بهش بگم .

آقام سیگارش و روشن کرد و پوک محکمی به اون زد و گفت: برو بپرس چقد میده ؟

از ترس از جا پریدم و خودم رو کنار کشیدم ولی اون بدون توجه به من با همان سرعتی که آمده بود رفت…

روی پله گز کردم زانوی غم بغل گرفتم غصه ام از چی بود نمی دونستم اصلا نمی دونستم چه بر سرم اومده ، فقط دلم بشدت گرفته بود بلند شدم رفتم پیش آقام کنارش زانو زدم و گفتم :

باشه من میرم پیش بچه های حاجی و کارای اونا رو می کنم ولی کارای شما و آبجی ها مو کی بکنه

آقا جون بزار بمونم ….

آقاجون نگاهی به من کرد و گفت : گوش وایسادی ؟

ساکت ماندم خودش ادامه داد …منم دلم نمی خواد ولی چاره ای ندارم

لحنش آنقدر غم بار بود که به خودم اجازه دادم و گفتم :من نمیرم به خدا منو بکشی هم نمیرم ….

یک دفعه از کوره در رفت و شروع کرد به داد زدن بلند شو برو گمشو چه غلطا زیادی مگه دست توس زر می زنه دختره ی پر رو ….من وا نستادم با سرعت از او دور شدم ولی این را فهمیدم او هم با این کار موافق نیست

تا بعد طهر گریه کردم احساس می کردم آتشی به جونم افتاده ولی طرفای غروب با ربابه و رقیه مشغول بازی شدم و همه چیز رو فراموش کردم وقتی دنبال هم می دویدیم دنیایم در همان لحظات خلاصه می شد.

چند روز گذشت گهگاهی بیادم می آمد ولی چون خبری از بلقیس نبود فکر می کردم همه چیز فراموش شده

یک روز با آبجی هام مشغول بازی بودم آنقدر دنبال هم کرده بودیم که جورابام تا نیمه از پام در اومده بود

در همون حال چشمم به حیاط افتاد و بلقیس رو دیدم که همراه دو تا زن وارد خونه شدن دوباره دنیا روی سرم خراب شد .

در یک چشم بر هم زدن مرا به حمام فرستادن صورتم را اصلاح کردند و لباس سفید بد ترکیبی به تنم کردند و یک ماتیک قرمز به لبهام مالیدن

(این اولین و آخرین باری بود که ماتیک مالیدم و برای همیشه از آن متنفر شدم ) و چادر سفیدی به سرم انداختند

و زن های همسایه و فامیل مثل مور و ملخ به خونه ی ما ریختن.

در حالیکه یک قران روی زانوی من گذاشن و یک آیینه جلوم مرا به عقد حاجی در آوروند….

من اصلا نمی دونم و هیچوقت نفهمیدم حاجی هم در آن خیمه شب بازی بود یا نه ، و یا اصلا من بله گفتم یا نه فقط صدای هلهله و شادی و دود اسپند حالم را بهم می زد و تنها چیزی که می خواستم این بود که دست از سرم بر دارند و اینقدر منو مثل گوشت قربونی این ور و اون ور نکشند.

موقع رفتن رسید…آقام دست منو گرفت و بی مهابا گریه کرد و با اکراه دستم را به دست بلقیس داد او هم آنقدر به سر آقام منت گذاشت که منه بچه فکر می کردم واقعا داره در حقم لطف می کنه

بلقیس این حرف رو به علامت رضایت گرفت و از جا پرید و در حالیکه نمی توانست جلوی خوشحالی خودش رو بگیره

پرسید: بگو چقدر می خوای من به حاجی میگم اگه قبول کردبهت خبر میدم اگه نکرد میرم سراغ یکی دیگه…

آقا جون شانه ها رو بالا انداخت و گفت :من نمیگم برو بپرس اگه صلاح دیدم میدم وگر نه برو سراغ یکی دیگه چه بهتر……

بلقیس سرش رو برد جلو و با شیطنت گفت ده تومن خوبه ؟بهش بگم؟

آقا جون چشمش برق زد و کمی جا به جا شد بعد پوک دیگری به سیگارش زد گفت : نه مرتیکه پیره نه به این قیمت نمیدم …

بلقیس همان طور که سقر می جوید گفت پانزده تومن می خوای بده می خوای نده !…

این آخرشه به جدم زهرا من به فکر این بچه ی بی مادرم واسه ی رضای خدا می خوام سر و سامون بگیره اگه کار تمومه بگو برم به حاجی بگم اگه گفت باشه که میام اگه نه چیزی که فراوونه دخترمیرم سراغ یکی دیگه…

اون منتظر جواب آقام نشد بدون خدا حافظی با عجله رفت .

من و ربابه با هم گوش می دادیم ولی هر دو می دانستیم که منظور اونا منم …

قلبم تند تند می زد غم دنیا به دلم نشست یخ کرده بودم و کنار دیوار نشستم دیگه دلم نمی خواست کاری بکنم احساس بدی داشتم که هنوز یادم نرفته ربابه معصومانه مرا دلداری می داد خاطرم را جمع می کرد که نمی گذارد منو شوهر بدن .

فردا بلقیس آومد ….من کنار حوض ظرف می شستم با دیدن او از جا پریدم نگاهی به من کرد و پرسید آقات کو؟

در حالیکه لرزه به اندامم افتاده بود با انگشت اتاق رو نشون دادم ..

او با سرعت از پله ها بالا رفت و خودش رو به اتاق رساند و وارد شد و در رو محکم بست …

منم فورا خودم رو به پشت در رسوندم و از لای چهار چوب در نگاه کردم صدایی نمی شنیدم ولی دیدم که دستمالی رو به آقام داد و یه چیزایی گفت و از جا بلند شد …

من گوشه ی چادر رو گرفتم تا مانع شوم ولی او به زور آنرا گرفت و زیر بغلش مچاله کرد و باز یک سقلمه به پهلوی من زد : برو دیگه چقد تو نروکی !…..

چند قدم بر داشتم سرم رو کمی بالا کردم و زیر چشمی نگاهی به حیاط انداختم یک عده زن و مرد و بچه توی حیاط وایساده بودند و منو نگاه می کردن بدون حرکت….

معذب شدم با اینکه چار قد بلندی سرم بود چادرم رو می خواستم.

فقط این رو فهمیدم نگاه محبت آمیزی بین آنها نیست و شاید اگر می توانستند همین الان منو از خونه بیرون می کردند.

چشمهایم را بستم جایی قرار داشتم که اصلا نمی خواستم دلم می خواست وقتی چشمم رو باز می کنم توی خونه ی آقام باشم.

بلقیس با صدای بلند و چابلوسانه ای گفت :

سلام حاجی اینم امانتی شما …

باز زیر چشمی به مردی که وارد شده بود و من امانتی او بودم نگاه کردم پیر مرد کوتاه قد و نفرت انگیزی را دیدم با ریش بلند و حنا کرده و شکمی گنده …

هنوز نفهمیدم چرا من امانتی او هستم کسی به چیزی نگفته بود برای چه کاری من به این خونه اومدم معنای عروسی و چیز هایی مثل زن و شوهر ؛بچه دار شدن را می دانستم ولی این آمدن برایم مبهم بود با این حال از دیدن او بسیار چندشم شد

و از اینکه باید با او زندگی کنم بغض کردم و بالافاصله اشکم ریخت .

حاجی دست در جیب گشادش کرد و مقداری پول در اورد و شمرد و به بلقیس داد و گفت : پول باباشو دادی نیاد اینجا فردا طلب کاری من حوصله ی این پا پتی ها رو ندارم هر چی هست خودت باهاشون طرف شو…..

بعد پول رو داد به او ..

اینم سهم تو رو بیشتر گذاشتم که حرفی نباشه چون اینم که اوردی بد چیزی نیست برو به سلامت ببین حرفی جایی نشنوم شتر دیدی ندیدی.

زن هایی که توی حیاط بودند از جایشان تکون نمی خوردن همین طور با غیض به من نگاه می کردن….

حاجی با صدای بلند خطاب به اونا گفت : چرا وایسادین؟

برین شام رو بیارین امشب عروس داریم …

صدای یکی از آنها اومد …

چشم آقاجون و بقیه هم با سرعت بخش پلا شدند.

حاجی صدا زد فخری بیا اینو ببر بهش بگو چیکار باید بکنه یک دست لباسم بهش بده گویا چیزی با خودش نیاورده….

عزت فردا برو بازار چند دست لباس براش بخر (صداشو بلند تر کرد)

عزت تو راه و چاه رو نشونش بده مثل اینکه خیلی تیز نیست و دستی به ریشش کشید و از پله های ایوون بالا رفت و من همینطور وسط حیاط وایساده بودم توی یکی از اتاقها گم شد .

بازم همون جا ماندم مدتی گذشت با خودم فکر کردم پس اینا عروس دارن که می خوان من کمکشون کنم ….

کسی به سراغم نمی اومد مثل اینکه هیچ کس رغبتی برای بردن من نداشت چون صدای همان زن که حاجی بهش عزت می گفت اومد که :

فخری برو دیگه ورش دار ببرش تو الان صدای آقا جون در میاد ..

فخری با بی میلی که نه با تنفر اومد و لباس روی بازوی منو گرفت و گفت: راه بیفتد تحفه ی تبرک…

با او از پله ها بالا رفتم قلبم چنان در سینه می تپید که احساس می کردم می خواد بیرون بیاد . پایم می لرزیدو راه رفتن برام سخت بود