نمی دونم با توجه به شخصیتش هر چی که ارومش می کنه
مثلا هیچ ایرادی از طرف تو نبوده اگه بدی بوده از جهالت و نادونی پسر ما بوده که قدر تو رو ندونسته ما به جاش شرمنده ایم و عذرخواهی می کنیم هر تصمیمی بگیری ازت حمایت می کنیم یا مثلا تو هم مثه دختر منی فرقی با فلانی برام نداری ناراحتیم به حدیه که انگاری سر دخترم اومده یا از برخوردای تنبیهی که به خاطر این قضیه با پسرشون و برای جانب داری از عروسشون کردن بگن که بفهمه از کار پسرشون حمایت نمی کنن
در کل از جهتی که ناراحته بهش دلگرمی بدید و باهاش همدلی کنید
هرچند که خیانت سیاه تر از اینه که با این چیزا پاک بشه ولی لااقل ی کم آروم میشه
حالا خود شوهرش پشیمونه؟