خیلی دوست دارم منم مثه همه دوستام رل بزنم بیرون بریم بگردیم و...
ولی همش یچیزی جلومومیگیره
البته شرایطشم نیس
ن خواهری دارم که بااون بشه برم بیرون جیم بزنم ن کسی
شهرمونم خیلی کوچیکه
اوفففف
الان ی عده میان میشن فاطمه زهرا ازالان بگم توغصه منونخور من میجپونن توقبر خودم توقبرخودت
من وقتشو ندارم حقیقتا😂حوصله اش هم ندارم
چندسالته؟👩🏻🦯
ببین کمک ب زندگیت میشه و یا ازکارو زندگی میوفتی؟
من چون خودمو میشناسم رل نزدم تاحالا چون میدونم از کارام عقب میوفتم ،نمیخوام استرس پیچوندن خانواده رو داشته باشم
درکل پسرا ک زکد نخ‌میگیرن کافیه چند باز زول بزنی بشون خودشون میفهمن
خدا دوست داره بچه شرایط گناه فراهم نمیشه
من احتیاجی نبود بپیچونم صادقانه به مادرم میگفتم با کی دارم میرم بیرون.خداروشکر تو شهرمون فامیل زیاد نیست همونم که هست با این که دوتا چهارراه فاصلمونه سال تا سال تو خیابون نمیبینمش.
من تا الان یه دوست پسری داشتم البته خیلی از تو کوچیک ترم اما خب از بس عاشقش بودم میتونستم کل خانوادمو بخاطرش بپیچیونم
ولی گفت فعلا جوش دارم بعد ک جوشام رفت همو ببینیم بعدم ولم کرد:)
اما مال یه شهر بودیم..
از نظرم با یکی دوست شو ک قصدش باهات جدی باشه نه الکی..چون بعدا فقط افسرده میشی
بمولا رابطه اصن چیز خوبی توش نداره مگه اینکه توش عشق دو طرفه باشه اون موقع حتی پیچوندن خانواده هم خودش براتون یه شیرینی خاصی داره وقتی باهم ازدواج کردین میشینین تعریف میکنین و میخندین🥲🤦🏼♀️
اما واسه من نشد و دیگه هم علاقه ندارم برم تو رابطه ایی..
ولی از نظر من به جای رل یه دوست پسر عادی داشته باش ک فقط دوست معمولیت باشه اینجوری خیلی بیشتر حال میده و خوش میگذره
رابطه عاشقانه فقط همه چیو خراب میکنه :)حداقل واسه من ک اینجوری بوده
اما توهم ادم زندگیتو پیدا میکنی
الکی ناراحت نباش واسه چیزی ک اصن به درد نمیخوره👩🏻🦯
عزیزم من ۳۱ سالمه اولین دوس پسرمم ۱۹ سالم بوده که داشتم. تجربه ام و بهت میگم. با کسی وارد رابطه عاطفی نشو قبل از ۲۵_۲۶ سالگی اما دوستایی که پسر باشن و رابطه عادی داشته باشی باعاشون رو خوبه داشته باشی چونکه نبودنش باعث میشه با اولین نفری که رل بزنی فکز کنی خداعه و به شدت وابستش بشی. امیدوارم که موقق باشی
از نظر من عشق ممکنه تو هرسنی اتفاق بیفته
یکی کوچیکی یکی نوجوانی
یکی به موقش و یکی هم تو سن هفتاد هشتاد سالگی
ولی خب از نظر خیلیا هم بخاطر هورموناس
ولی من اسمشو گذاشتم عشق و نابود شدم
ولی خدایی حتی اگه بگی عشق هم نبود اما دوستش داشتم و بهش وابسته بودم خیلی
ولی بازم از نظر خودم عشق بود چون یه کارایی کردم براش ک هرکی عاشق بود مطمئنم انجامش میداد.. خیلی دوست داشتم بهش برسم و تا آخر عمرم با همون باشم..اما اون فقط اولش به قول خودش دوسم بعدم هی ولم میکرد..
وقتی ۲۶_۲۷ سالت شد این حرفت رو به یاد بیار و اون موقع به خودت جواب بده که ایا عشق بوده یا نه. الان درکت میکنم قطعا میگی عاشقش بودم.من این روزا رو کذروندم و الان ۳۱ سالمه. چند سال بعد میخندی به حرفای الانت .به هر حال این مسائل اگه از تجربه شون استفاده کنی مفید واقع میشن برات و به دردت میخورن
شاید بخندم اما هیچوقت یادم نمیره چقد براش تلاش کردمو چقد پسم زد ..
یه سال براش تلاش یه طرفه کردم فک میکردم دوسم داره اما کسی ک عاشق باشه ک نمیره..از تلاش واسش خسته شدم دیگه
اگه تلاش دو طرفه بود خسته نمیشدم اما همش به طرفه بود هم از طرف اون تلاش کردم هم از طرف خودم..
تنها ادمی بود ک تونستم دوسش داشته باشم ...
دلم میخواد الان بگم بخاطر هورمونه ولی از پسش بر نمیام
شاید بعدها گفتم🙂
ناراحت نباش عزیزم و به خودت افتخار کن که از یه رابطه سمی اومدی بیرون و این نصیحت من و یادت باشع، همیشه بزار پسره برای تو بیشتر تلاش کنه. تو همیشه یه قدم عقب بمون این باعث موندگاری و قشنگ شدن رابطع میشع
