ما با خاطرات خود زنده ایم.چه بخواهیم چه نخواهیم به نوعی در گذشته زندگی میکنیم. طوری که از گذشته فراری نیست. اکنون ما خاطره ای در آینده است.خاطره لزوما نباید شخص باشد. میتواند یک بوی خاص یک روز برفی یا بارانی خاص یک تاریخ خاص یک عدد خاص یک رنگ خاص یک صدای مشخص یا هر چیزی باشد.همه ما در ذهن خاطرات ریز و درشت با ارزشی داریم.گاهی در گنجه خاطرات خود را باز میکنیم و سری به آنها میزنیم و گرد و غبار ایام از آنها میگیریم.جالب اینکه حتی تلخترین خاطره ها با گذشت زمان دیگر تلخ نیستند و حتی گاهی شیرین شده اند. اکسیر زمان نه تنها طعم خاطره ها که گاهی جنس آنها را نیز عوض میکند.گاهی حاضریم هست و نیست خود را بدهم تا برای لحظه ای هر چند اندک در موقعیت مکانی یا زمانی آن خاطره مشخص قرار گیریم اما افسوس....افسوس که زمان میگذرد و حسرت بر جا میگذارد افسوس. قدر لحظات زندگی را بدانیم
