تو مدرسه همیشه مشاورا بهم میگفتن برم پیش یه مشاور متخصص و حرفه‌ای مشاوره بشم
هرچی به مامانم اینا گفتم میگفتن نه و هزینه داره و...
تااینکه بالاخره با دوستم همت کردمو رفتم پیش یه مشاور که آشناشون بود
خودمو دوستم تنهایی
گفتش افسردگی داری
ضعیفم نیست
باید قرص بخورم
گفت برو پیش روانپزشک
به خونواده‌م گفتم
میگن لوس بازی درنیار
هیچ انگیزه‌ای برای زندگی ندارم
مث مرده‌ی متحرک
اونم فقط تو۱۹ سالگی
صب پامیشم (ساعت ۱۱)تاظهر ول میچرخم تو خونه
ظهر تا ۵و۶ غروب میخوابم
پامیشم اگه درسی چیزی مخم بکشه میخونم
بعدم ماتم میگیرم تا شب
شدم مسخره‌ی همه
اسمم بی هدفه بایه زندگیه پوچ و بی برنامه
باایندفه میشه سه بار
سه باره میخوام خودمو بکشم ولی دقیقه‌ی نود میترسم و منصرف میشم
خواستم نمازبخونم که مثلا خدارو لاقل داشته باشم
ولی نشد
انگار اونم دیگه منو نمیخواد
