من خودم از اونایی هستیم کهباتلاش و زحمت زیاد به همه جا رسیدیم.هیچکدوم از پدرامون نه وجدان داشتن نه معرفت که کمکمون کنن الان دراین نقطه از زندگی سرم بالاست که بی منت اطرافیان به همه آرزوهام رسیدم.ولی خوب اگر حمایتای خانواده بود مطمئناً زودتر وراحتتر به این نقطه می رسیدیم و لازم نبود توی اوج جوونی و شادابی انقدر خسته و درمونده بشیم.بازم خداروشکر
از بچگی تابستون کار کردم زمستون درس خوندم بهترین بودم درسمون تموم که شد استخدامی اومد فقط۵نفر قبول نشدیم که سهمیه نداشتیم چون ما تو شهر مرزی بودیم همه سهمیه دار بودن
باز با سختی کار آزاد کردم پول درآوردم جهاز جور کردم ازدواج کردم با یه آدم مفت خور عوضی که روح و روانمم نابود کرد راه برگشتی ام برام نذاشته
بعضیا میرسن بعضیا هم شاید ده برابر جون کنده باشن اما حقشون نرسیدن
مثل این میمونه که دو نفر دارن از کوه بالا میرن یکی وسط راه پاش پیچ میخوره اما بازم تلاش میکنه امابا نمیرسه یا انقدر دیر میرسه که بدرد عمش هم نمیخوره
دنیا جای عادلانه ای نیس عزیزم میفهممت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
28 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
