زنده باشید،همچنین دختر شمارو
نوزاد من پیش خودمه
چون کلاس ها غیر حضوریه
پسرام شش و سه ساله هستن
بودنشون پیش پرستار بهتره.ذاتا فقط چند متر باهم فاصله داریم 😄
تمیز کاری منزل،پختن ناهار،بازی با بچه ها،کار کردن کتابهای پیش دبستانی با پسرم،یاد دادن شعر و نقاشی و کاردستی و آموزش سوره های کوچیک قرآن، با پرستاره
توی این کرونا ، به شخصه اعتمادی به مهد کودک ها نداشتم.برای همین گرفتنِ پرستار رو ترجیح دادم
بله حال و‌هوای شما عوض میشه
شاید دخترتون هم کمک دستتون باشه،ولی ضربه رو فرزند دوم میخوره
منظورم این نیست که بچه نیارید
دارم‌میگم دوتا تک فرزند بزرگ نکنید
دختر شما الان ۳ سالشه و شما ۳۲ سالتونه
شما بخواید ۴۰ سالگی بچه دوم بیاری،دختر اولتون ۱۱ سالشه و تنها بزرگ شده
با اومدن بچه دوم،دوتا تک فرزند پرورش میدین
ای کاش بتونید یکم زودتر بیارید که نه بچه دوم اذیت بشه نه بچه اول🥺
گرفتن پرستارم کلاً براتون بصرفه تر هست با توجه به شرایطی که دارین، چون اونجوری باید بچه هارو ببرین بیارین برا هر کدومم جدا ثبت نام کنید،میدونی اخرش نوزاد ادمو درگیر میکنه. من یادمه دخترم دم به دقیقه شیر میخاست، شیر که تموم میکرد، باید پوکشو عوض میکردم، یعنی کلاً یه ثانیه واس خودم نبودم، یا دلدرد داشت، یا بهونه... کلاً نوزاد عروسک که نیست باید ترو خشکش کنم. دخترمم از فروردین میفرستم مهد، که یکم بیشتر به درسام برسم، ولی میدونین دوس دارم لذت بچمم ببرم، نگم یه موقع دنیا اومد که اصلا وقت نکردم ببینمش باهاش بازی کنم . شما هم واقعا قوی هستی آفرین که انقدر خوب برنامه ریزی کردی، به همه زندگیت با هم رسیدی، حتما وهری هم داری که پشتت هست و حمایتت میکنه، من سختیه کارمم اینه نه همسرم هست، نه خونوادم پیشمم، خیلی دست تنهام، یخورده اعصابم ضعیف شده
تحلیلتون خیلی کامل بود مثل شما خیلی بهم گفتن، ولی انقدر به هدفام فکر میکنم، حس میکنم اگه ازشون دور بشم دیگه هیچ وقت بهشون نمیرسم، باور کن برا موقعیت الانم خیی تلاش کردم، واقعا ذهنمو خییل ریختین بهم ...
در نهایت خودتون باید تصمیم بگیرید
فکر کنید چند سال آینده بچتون بهتون بگه کاش منو به دنیا نمی آوردی،درس چه کمکی بهتون میکنه
اینو دارم‌میگم،چون مامان منم بخاطر همین چیزا دیگه بچه نیاورد و میگفت همین یکیو تو رفاه بزرگ میکنیم
نظر منی که تنها بزرگ شدم،اینه که به هیچ وجه نذارید بچتون تنها بزرگ بشه
شما ۴۰ سالگی بچه بیاری،تو زمان نوجوانی بچت صورتت شکسته شده.از همه مهمتر،قطعا قطعا قطعا اختلاف تفکر دارین و نمیتونین همو کامل بفهمید.وقتی اختلاف سنش با بچه ی اولتون هم زیاد باشه،بچه اول و دومتون هم نمیتونن همو بفهمن!
و اینکه ممکنه حس خوبی از اینکه دوستاش شمارو ببینن نداشته باشه.چون اکثرا مامانای جوون و سر حال دارن.در صورتی که بوه دوم بشه ۱۵ ساله،شما ۵۵ ساله ای!
ببخشید رک میگم،اینا چیزاییه که واقعا تجربه کردم...
نه عزیزم این چه حرفیه، شما چقدر مهربونو دلسوزید، ممنون بابت وقتی که گداشتین، خیلی استفاده کردم از درددلات، بقولا شاید یروز بچم اینو بهم بگه، اقلا الان از زبون شما بشنوم بهتره، چشم حتما، رو کارم تجدید نطر میکنم، شاید امتحان جامع بدم تا سال دیگه اقدام کنم، والا دست تنهام خیلی سختمه، پیام شما رو میزارم تو علاقه مندیام، سر فرصت بهتون پیام میدم، از مسائلم میگم، ممنون که وقت گداشتی عزیطم، انشالله بهترینا نصیبت بشه، برات ارزوی موفقیت میکنم گلم، سپاس
من 40سالمه دخترو پسرم دانشجو هستن شوهرم هنوز میگه باید بچه بیاریم اما خودم دیگه نمیخوام چون حالا دخترم خواستگار داره باید نوه بزرگ کنم
