سه ساله نمازمو ول کردم.هروقت میخوندم واقعا حس میکردم نور تو زندگیمه و آرامش داشتم.واقعا هم آدامش داشتم.اعصاب خوردیم،مشکلاتم،افسردگیم خیلی کم حتی درحد صفربود.خداروشکر که فهمیدم چقدر بهش محتاجم.چیزی که خیلی انکارش میکردمو باخودم میجنگیدم تاقبولش نکنم.
خانوما!اگه راهکاری چیزی دارید بهم بگید دعاتون میکنم.دیگه یه بنده رو از تارک الصلاتی نجات دادن معلومه چه ثوابی داره💖اجرتون باخدا💖بفرمایید