سلام زهراخانم عزیزم .
من موقع امتحان ها سعی می کنم خیلی بیشتر براشون وقت بزارم .غذاهایی که دوست دارن درست کنم .اگر خودشون بخوان ازشون درس بپرسم .گاهی یک ساعت میان و از بابت معلم هاشون یا امتحان سختی که گرفته درد دل می کنند و غر می زنند و اینجور وقت ها من فقط باید شنونده باشم و به حرفاشون گوش کنم و 😅😅و اصلا هم حق ندارم نصیحت و قضاوت کنم .بعد حالشون خوب میشه و میرن سراغ درس و همش مراقبم که محیط خونه آروم باشه و باهم بحث نکنند چون هردو نوجوان اند و سن حساسی دارند .ولی اصلا نمیگم برید درستون رو بخونید ،نهایتش اینه که مثلا از پسرم می پرسم برنامت چیه ؟ میگه الان می خوام فیلم ببینم بعدش میرم درس می خونم ....من هم میگم آفرین پسرم و تمام .اگر ببینم نرفت، میگم یادته گفتی بعد از تموم شدن فیلم میرم درس می خونم ؟؟؟تا یادش بیارم که خودش اینطوری برنامه ریزی کرده و مسئولیت رو بندازم گردن خودش ......حتی اگه بازهم نرفت و خواست بازیگوشی کنه ،دیگه کاری باهاش ندارم و چیزی نمیگم .
اصلا دستور دادن و امرو نهی روی بچه های نوجوون فایده نداره و فقط باعث میشه که رابطه مون خراب بشه و دیگه به حرفمون گوش نکنند.
عزیزم من کارخاصی انجام نمیدم ولی همینکه مواظب باشم توی خونه آرامش داشته باشند و غیر از درس و امتحانشون دغدغه دیگه ای نداشته باشند ،خیلی برام مهمه .