بخدا حسودی نمیکنم ولی وقتی ی سری هارو میبینم میگم خب فرق من با اون چیه مگه ک اون از اول زندگی انقد توی رفاه بوده و خیلی سختی هارو تجربه نکرده دغدقه ش ژلیش ناخونشه و اونوقت ی سری هامون همش دغدقه ی مالی و خیلی مشکلات دیگه واقعا دلیل این همه تفاوت چیه؟
اونا زندگی لاکچری تو سن کم بخاطر خانواده پولدار ب خیلی چیزا رسیدن بعد من و خیلی های مثل من از اول جوونی باید خودمون دنبال کار باشیم با هزار سختی ک فقط امور روزانه مون بگذره.....
و منی که دغدغه مالی رو ول کردم دغدغه سلامتی دارم
اونا پدر و مادرشون تلاش کردن یا حالا شاید سر مردم کلاه گذاشتن پول درآوردن.پس نتیجتا بچه هاشونم تو رفاه هستن.
حالا یکی به هر دلیلی نتوانسته پول دربیاره بچشو تو رفاه بزرگ کنه بچش هر چه قدر آه و ناله کنه فایده نداره
واقعا منم بعضی اوقات به عدالت خدا شک میکنم
ایشالای بخت خوب قسمتت میشه ازدواج میکنی عزیزم خودمم مجردی درگیراین مشکلات بودم
امیدوارم حداقل اون دنیا خوب باشه برامون..میگن این دنیا در برابر اون دنیا مثله قطره ای در برابر دریاست..نگران نباش اخرش خاک گِل کوزه گران خواهیم شد
سهم من که فقط غصه و دلتنگی و بیقراری
بقیه رو نمیدونم
آرزومه برگردم به گذشته
دنیا همینه
یکی تلاش میکنه و بچش تو رفاه زندگی میکنه
یکیم تلاش نمیکنه و بچش مسیر خودشو ادامه میده
اگه پدرو مادرت تورو نازپرورده بار نیاوردن تو اون کسی باش ک بچتو ناپرورده بار میاری و نمیزاری آب تو دلش تکون بخوره
همه ماها تو یه تا یکی از زندگی دچار این مقایسه ها میشیم و افسرده میشیم.خود من به شخصه سالها درگیر مشکلاتی بودم که منو صدسال پیر کرد ولی از یه جایی به بعد آدم میفهمه زندگی پول و خونه و ماشین و مدل لباس نیست زندگی درک لحظات قشنگه مثل دیدن خنده آدما مثل حس کردن خیسی بارون مثل شنیدن صدای خش خش برگ ها مثل دیدن بازی بچه ها زندگی یه فرصت محدوده که حیفه با دغدغه هامون از دستش بدیم هممون دیر یا زود میریم
