همسرم یه آدم معتقده سعی میکنه دل کسی ونشکنه وبسیاراهل کمک کردن به دیگرانه حالانه انفاق ولی خیلی به دیگران قرض میده خیلی هم براش مهمه پولی که درمیاره حلال باشه ولی...
چندسالی هست که گره افتاده توکارش وانگار زندگیمون برکت نداره وهمیشه هرچی می دویم جایی نمیرسیم
حس می کنم افسرده شده ناامیدشده به زبون نمیاره ولی من میشناسمش
بدبخت چیکار کنه تقصیر گرونیه
من واسش دعا میکنم از ته دلم شمام لطفا یه فردی ک میشناسمش و همین مشکلو داره دعا کنین🥺🤍
اینم بگم این کمک ها به اندازه ای نیست که مارا ازپیشرفت وزندگی عقب بندازه .....نمی دونم مشکل از کجاست
اصلا پر توقع نیستیم اهل اسراف وسفر وتجملات هم نیستیم فقط به یه زندگی نرمال بدون دغدغه وناراحتی بچه هاراضی هستیم
بچه هادارن بزرگ میشن والبته نسبت به زندگی معترض ان ومن میبینم که شوهرم چقدر خسته اس
مشکل من نیستم من میتونم بااینطور زندگی سرکنم اما بچه ها اول راهن اونا خیلی حسرتها به دلشون مونده واز زندگی بیشتر از اینها توقع دارن ومن بهشون حق میدم
دلم براشون میسوزه که حسرت یه گردش یه تفریح ودرکل حسرت زندگی دیگرانو میخورن
نه اینقدر بزرگن که معنی صبرو یادگرفته باشن ونه اونقدر کوچیک که نسبت به زندگی آگاه نباشن می دونم توقعاتشون کمه ولی چه کنیم نمیشه ...
