با هیشکی نمیتونم راحت باشم
یکی بیاد خونمون باید ده مدل شیرینی درست کنم که همیشه شوهرم میگه بخدا تو خودتو اذیت میکنی
هیچوقت نمیتونم از یکی که خیلیم ازش خوشم میاد برم دوس شم فقط بهش فکر میکنم و تو دلم دوسش دارم
نمیتونم هیچوقت سرزده همینجوری جایی برم حتی خونه بابام باید دعوتم کنن با هیچوقت نمیتونم از کسی کمک بخوام حتی اگع خیلی خیلی کار داشته باشم اینا غروره یا خجالت کدومش
خجالتی و وسواسی بیشتر
هیچ کدوم
راضی به زحمت کسی نیستی
غرور و استقلال و احترام به خود هست همه ی اینا
به اضفه ی یک مقدار کمالگرایی
عزیزم شما نمونه یک آدم با شعور هستی
و از طرفی به خاطر کمالگرایی دوست داری هیچ نقصی تو کارت نباشه و همچی کامل پیش بره به خاطره همین واسه مهمون انقد خودتو به آب و آتیش میزنی
من خوشم اومد ازت کاش دوستم بودی زود زود میومدم دیدنت شیرینی های مختلف بخورم🤭😁
محافظه کار و غیر ریسک پذیر هم هستی ....میتونه نشونه ی وسواس باشه
پیشنهاد میکنم زندگیو سخت نگیری
شهریوری نیستی؟
غرور و عدم اعتماد بنفس با هم ربط دارن مثل اینکه
اره دقیقا مدل لباس پوشیدنمم اینجوریه باید همیشه در هر حالتی خیلی مرتب باشه و شیک
دیگ مهمون بخواد بیاد داغون میکنم خودمو
یکاری بهم بسپارن خیلیییی سعی میکنم دقیق انجام بدم تو دلمم میگم چه فایده اینکارت وقتی کاری داشته باشی ب کسی نمیگی و خودت انجامش میدی
من با همه خیلی خوبم ولی با سرزده جایی رفتن مخالفم انتظار هم دارم هرکی میاد خونم خبر بده براش بهترین هارو فراهم میکنم برونگرام ولی یه مرزها و حریم هایی دارم هیچ وقت با کسی اونقدر صمیمی نمیشم که راحت بره بیاد ، باید حتما خبرشو بده ولی بقیه فکر میکنن از غرورمه یا دوست ندارم کسی بیاد خونم
مثل منی واسه ی خونه ی بابام هم همینطور ولی اونا همیشه دوست دارن که اونجا باشم ناهار شام راحت برم بیام معمولا ازم ناراحتن ولی شخصیتم اونجوری نیست
