وقتی میرید تو غار تنهاییتون...منظورم همون حالتیه که دوست دارید تنها باشید و حرف نزنید...دوست دارید همسرتون یا طرفتون فرقی نمیکنه بیاد سمتتون و دلداریتون بده یا اینکه ساکت باشه و بذاره توحال خودتون باشید...اصلا چه رفتاری باید بکنن...
سوال من نیست...خود سوال کننده تو تاپییک حضور داره به طور ناشناس
اگه دوس دارم تنها باشم خب نیاد سمتم راحت ترم ولی اینکه ازش ناراحت باشم قضیه فرق میکنه
ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
شوهرم بدتر حالمو بد میکنه آنقدر که قر میزنه دلم میخواد با مهربونی آرومم کنه حرف بزنه نمیتونه کلا نمیخوام عصبی میشم گریه میکنم شده عادتم که کلا چیزی رو بهش نگم بهتره... درک متقابل خیلی مهمه اگه نباشه آدم احساس تنهایی شدید میکنه دلش میشکنه... البته بازم بستگی به شرایط هر فرد داره منکه ایجوریم
اگه نیاز به تنهایی داشته باشم که خب مشخصه ترجیح میدم کنارم نباشه. اگر نیاز به تسکین و دلداری داشته باشم، دوست دارم کنارم باشه
اره باید رفت ولی سمج نه ها ممکنه بدتر بشه اما زنا قلق شوهراشون بهتر میدونن دیگه. منکه در مورد شوهر خودم ولش کنم ول کن نیست بعدشم از کنجکاوی میمیرم چونکه سابقه نداره بی دلیل بره تو خلوت خودش فکرش یه جایی در گیره پس باید بهش کمک کنم بفهممش درکش کنم تا آروم شه
تا غار تنهایی مال چی باشه
آخه تنهایی عوامل مختلفی داره
