عزيزم يوقتايي ماها عيب و ايراد رفتاراى خودمون رو نميبينيم و فقط از بقيه توقع داريم. شما چون سقط داشتى حساس شدي و حق دارى ولى همسرت هم حق داره مادرش رو ببينه. شما بايد بگردى ببينى خودت چه رفتار بدي با مادرش داشتى كه جاريات نداشتن. هميشه هر كسي از نظر خودش رفتارش درسته اول خودمو ميگم منم يوقتا اين حس رو دارم كه چرا فلانى اون كارو كرد من كه فقط بهش احترام گذاشتم ولى بعدها متوجه ميشم كه فلان رفتارم كه از نظر خودم عادي بوده از نظر اون بي احترامى محسوب ميشده.
یهو نره جای دیگه بخوابه،شب نذار بره،احتمالا بره جای دیگه حتی پیش زن دیگه للکی بگه پیش مادرم بدونه هم تو نمیای
به خدا میفهمم حستو
ما از همه دادرس تریم واسش از همه پیگیرتر همه خرج خونش رو دوش ماست....
ولی مادر شوهرم همیشه احوال پرس اونایه دیگه است از خوبی اونا ندام پیش ما میگه
هفته پیش چند ساعتی بستری بودم بیمارستان از اون هفته تا حالا یه زنگ نزده حالم رو بپرسه
ولی باهمه ی اینا من نمیتونم و حق ندارم جلو وظایف مادر و فرزندیشون رو بگیرم....
شوهر من وظیفه اش هست که به مادرش برسه..
حالا همسرت گفته بذار یه شب برم وایه من که کلا زندگیم با مادر شوهر نصفه
بنظرم شما بايد تكليف خودت رو با همسرت مشخص كنى نه با مادرش، مادرش در مقابل شما وظيفه اى نداره اگه استراحت مطلق هستى و نبايد اصلا از جات تكون بخورى نذار همسرت بره، چرا شما هم نميرى يه شب خونه مامان خودت؟ بعد همسرت كه سركار ميره كى كارات رو ميكنه؟
بچم تو ۳۹ هفته تو دلم آسمونی شد بین بچه هاش فرق میذاره از وقتی ازدواج کردم سالی یه بار میاد خونم نه تو خوشی کنارمه نه تو غم
دیگه بچمم این جوری شد باهام تو بیمارستان دعوا کردقهر کرد تا چند ماه بماند اولش زنگ میزد حرف میزد بعد دیگه نه زنگ زد نه سر انگار من خودم بچم رو کشتم
من نمیگم مادرش رو نبینه بره خونه مادرش سر بزنه ولی دیگران به من نمیخندند خونه همه میره جز من
خودت رو بذار جای من
من با شکم پاره دست خالی از بیمارستان اومدم خونه مادرم به من با حالت دعوا زنگ میزنه پاشو برو خونه خودت یکسال کار نکردی پاشو برو کارهات رو بکن چون من بارداری بدی داشتم و نمیتونستم کار کنم
عزیزم خیلیا اینجورین نمونش مادذشوهر خودم که خیلی دو تا پسر دیگشو دوست داره و دلیلش هم اینه که میگه اونا ضعیف ترن و‌نیاز به توجه ویژه دارن از نظر خودش
مثلا برادر شوهرم عصبی میشه حتی خودشو میزنه با اینکه زن و بچه داره ولی همسر من اصلا اینکارو نمیکنه و واس همین مادرشوهرم اونو حساس تر میدونه و بهشون هیچوقت چیزی نمیگه چون از عصبانیت پسرش میترسه
منم دیگه اصلا برام مهم نیست این قضیه و‌میگم نهایتا میخوام چند ماه یه بار دو سه روز ببینمش پس ولش کن هر کار دوست داره بکنه
البته رابطش با جاریمم بهتره چون جاریم روزی یکی دوبار بهش زنگ میزنه و‌من نمیزنم و خب منطقیه که با اون بهتره رابطش
مثلا برا تولد جاریم هدیه کوچیکی میگیره ولی برای من نه و منم اهمیت نمیدم
عزیزم من شرایطم از اول عروسی همین بوده چون میدونه هر کاری کنه همسر من جوابش رو نمیده بعد از بلایی که بعد از فوت بچم سرمون آورد ما باز باهاش ارتباط داریم ولی از برادرشوهرام حساب میبره چون اگه به همسراشون بی احترامی کنه بی حرمتش میکنن
عزیزم من سقط نداشتم و مرده زایی داشتم اینم شرایط من تنها نیست جاری دیگه ام که باهاشون ۳ ساعت فاصله داره همین شرایط رو داره و میگن چون راه دوره نمی‌آیم ولی خونه بچه های دیگه اشون میره اونم تا حدودی شرایطش مثله منه و از فرق گذاشتن این خانواده میناله
آخی چه خوب
نارحت چرا میشی
مامانشه ها
درسته تو حال بد شما رفتار بدی داشته...شما اون موقع نیاز به حمایت روانی داشتی و ایشون اشتباه کرده....
ولی واقعا تو زندگیت پیش نیومده از مادر خودت برنجی؟
بعد از چند وقت ازش گذشتی چون مادره چون بزرگتره...
شمام این رفتار اشتباه ایشون رو ببخش و ازش بگذر
مهمون امروز و فردا نیست قرار یک عمر یه طرف زندگی همسرت باشه نمیشه به خاطر یه رفتار اشتباه انقدر فاصله گرفت یا کینه کرد
به واسطه بزرگتر بودنشم هیچ وقت نمیاد ازت معذرت خواهی کنه و از دلت در بیاره
فقط این ناراحتی باعث میشه شما از همسرت فاصله بگیری چون اون از بین شما موندن خسته میشه.
