ممنون عزیزم از دعاهای قشنگتون.
ولی چکار کنم با این همه غم.
اون شب اول که گذاشت و رفت ,,انتظار داشت من بهش زنگ بزنم که برگرده چون ما اینجا کسی رو نداریم. منم گفتم بچه که نیست بخواد میادش. و راستش گوشیمم پیشم گذاشتم و کلا بیدار بودم تا صبح.اصلا ازش خبری نشد. حالا بعدش مدعی بود که چرا ازش خبری نگرفتم و نگفتم برگرده خونه.
خودش بعد از توهین های من هزار تا توهین بهم کرد و رفت واقعا چه انتظاری داره اخه
سلام عزیزم من با دقت خوندم نظراتمو میگم.
به نظرم تو حقیقتا دوسش داشتی و الان واست گرون تموم شده که جرا این اتفاق افتاده و الان سعی داری خودتو قانع کنی که آیا میتونی این موقوعات رو نادیده بگیرید و دوباره زندگی کنید؟
خب اگر واقعا نیاز جنسی خیلی واست مهم نیست میتونی این مشکل رو تو زندگی بپذیری نه اینکه کلا رابطتون قطع بشه ولی اگر میدونی سرش جای دیگه گرم نیست فکر کنی شوهرت کم توانی جنسی داره و ارتباطتون در حد خیلی خیلی کم هست. تو اول باید این مساله رو پیش خودت حل کنی که دیگه با خشم و نفرت باهاش رفتار نکنی که این اتفاقات نیفته
ببین نیاز جنسی که شوهرت برطرف نکرده باعث تمام این مشکلات شده ببرش دکتر تا درمان بشه
بله تا نسبتی. ولی چون رابطه زناشویی 8 ماهه نداشتیم کلا از هم دور شدیم. ولی همیشه باهم وقت میگذروندیم. حتی مسافرت رفتیم دو هفته پیش. ولی هر 6 روز یکبار دعواهای بزرگ داشتیم که علتشم بنظرم همین دوری بین مون بوده که قفلوزناشویی رو نداشتیم و نگاه ایشونم همش عین یه برادر بهم بوده و این عذابم میداد
خب شما حق دارید و البته ایشونم ممکنه شرایطی داره و نتونسته با شما در میون بذاره پس نمیشه گفت ایشون هم حق ندارن لکن بهتر هست شما جویای ایشون بشید و خواهش دارم از شما ولو ممکنه احساس کنید براتون بد میشه لکن خواهش دارم این بار رو جویای ایشون بشید و بدارید خدا مهرتون رو تو دل همسرتون روشنتر کنه و من حتم دارم الان ایشون منتظر شما هستن
ممنون عزیزم بابت توضیحاتت. راستش من دوست داشتم همیشه خانواده ام موفق باشه. و الان خیلی حالم بده.
من مشکلم فقط جنسی ایشون نبوده , مردی که نیاز جنسی به زنش.نداره نگاهشم زن رو عذاب میده توی روز چون مثل یه برادر بود ِ حالتهاش از روی حساب کتاب محبت میکرد که اونم چون منو میشناخت که بهم برنخوره و..
همین مشاور که میگی تاثیر موقت داره اگر به صورت دائم بری خب تاثیرش دائم میشه.
فکر کن هردفعه که مشاور بری تا یک ماه اگر حال زندگیتون خوب باشه، خب چی میشه که ماهی یکبار برید مشاور در کنار تمام وقت و هزینه ای که واسه سلامتی جسمتون اختصاص میدین خب این رو هم واسه سلامتی عاطفی در نظر بگیرید.
ببین چیزی که میگی (محبت کردن با حساب و کتاب) خصلت شوهرته و احتمالا این همه سال قبولش کردی و چیزی نیست که تازه پدیدار شده باشه. تو احتمالا با همین خصوصیات بد و چند خصوصیات خوب قبولش کردی.
اما این خشم فروخورده که یکباره سر باز کرده و باعث دعوا شده دلیل دیگه ای داره
حس ترس دارم با دوتا بچه برام سخته نمیدونم.. راستش اگه اعتماد بنفس قوی داشتم تاحالا صدبار ازش جدا شده بودم. ادم طلاق نبودم هیچوقت. الانم چون خودمو خیلی محق میدونم برام باورنکردنیه که اخرشم با اونهمه تلاش قراره اینجوری زندگی تموم بشه! یعنی خرد کردن من. حتی یه منت کشی هم نکرد..!! حرفشم اینه توهین هات زیاد شده بهم... خب اون علت همه چی رو میدونست. من همه حرفامو همیشه بهم میزدم.. اون هیچوقت مرد نبود.. خیلی برام سنگینه.
اگر مرد زندگی نیست و شما فقط از ترس تنهایی و بخاطر دوتا بچه داری بزور زندگی میکنی پس برو پیشش و باهاش صحبت کن و تصمیم بگیر که میخای بمونی و یا جدا بشی،
اگرم واقعا نمیخای جدا بشی از اونجا ک شما توهین ها رو شروع کردی پس باید خودت بری ازش عذرخواهی کنی و بیاری خونه ،
بهر حال الان وقتشه که ببینی با خودت چند چندی ، میخای همین زندگی رو ادامه بدی یا نه؟
میدونی که ایشون قرار نیست تغییر خاصی بکنه
آخه میدونی آدم وقتی شوهر نداشته باشه خب تکلیفش مشخصه میگه شوهر ندارم کسیو ندارم دستی به سر و بالم بکشه، ولی خیلی سخته شوهر توی خونه باشع ولی نسبت به آدم بی تفاوت باشه
حداقل بزار هرجا هست بمونه دو روز سختی بکشه قدر زن و زندگیو بدونه، تو پیگیرش نباش
میدونم با خودت میگی حالا که تا این لحظه از خودگذشتگی کردم و خودمو نادیده گرفتم که این زندگی حفظ شه، چرا سر هیچ و پوچ خراب شد؟؟؟
ببین تو اول باید تکلیفت با خودت مشخص شه که آیا وااااقعا میتونی خودتو نادیده بگیری و با اخلاقای بدش کنار بیای؟ یا کم توانی جنسی و با محبت حساب شده و تمام خوبی و بدی هاش. اما تو واقعا از تودگذشتگی نکردی بلکه چون توانایی رفتن نداشتی تحمل کردی. تو این همه سال نتونستی شرایط رو قبول کنی فقط ظاهرا تحمل کردی و عذاب کشیدی و دچار خشم و نفرت شدی.
الان از دست هم ناراحت هستین اگر بخوای میتونین آشتی کنین ولی بمون فکر کن که میتونی واقعا ازخودت بگذری و با یه روان سالم با این آدم زندگی کنی؟ یا اینکه مثل گذشته فقط به ظاهر تحملش کنی و تو ذهنت کینه شکل بگیره چون پای رفتن نداری
