ببین عزیزم از همین اول زندگیت یاد بگیر ب حرف هیچکس رابطت رو با دیگری خراب نکنی،کاری ب حرفای بقیه نداشته باش هرکس تجربه خودش رو میگه فقط،تو زندگی خودت رو داری،اگر بلد باشی چطور باهاشون رفتار کنی ممکنه سالها حتی تو ی خونه باهاشون بشینی و هیچ مشکلی پیش نیاد،اگر بلد نباشی هم ممکنه ی شهر دیگه هم بشینی اما هر روز تلفنی دعواکنین،تو باید روی رفتارو برخورد خودت کار کنی،یادبگیری چکارکنی ک احترام بینتون همیشه باقی بمونه و هیچوقت نقش کلفت نداشته باشی،من خودم چندسال تو خونه ی مادرشوهرش زندگی کردم یعنی ی خونه مشترک ک منو شوهرم ی اتاق داشتیم فقط،خداروشکر تامین الآنم ک جدامیشینیم حتی ی بارم ن بحثی بینمون شد ن چیزی،البته مادرشوهرمم خوب بلد بود چطور با عروس تاکنه،منم از اون یادگرفتم،میتونی تاپیکای دختر_گرانها رو بخونی خیلی کمکت میکنه ک چطوری با خانواده شوهر برخوردکنی
ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
اسی بنظرم نرو ببین این همه ک میگن همه دشمن خانوادشوهرنیستن بدون ذهنیت بری کلفتت کردن الان که جاری خانوم گفته دیگه واویلا از خودش ک نمیگه لابدخانواده شوهربهش اختیار دادن ک گفته هرچیم بگی باید از مواضعت بیای پایین حریم خصوصی نداری اجازه هیچ کاری نداری کارا هم ک جدا دوتامهمون برات بیاد چک میشی یه غذا نمی تونی راحت سفارش بدی همه خبر دارن ویه مسافرت بری همه نظرمیدن....پایکوب بگو نمیام وام بگیرید برو سرکار بهت فشارمیادولی اعصابت راحته تازه همه اینا درصورت بچه نداشتنه
فقط صفحه اول خونوم.
ببین تا مشخص نکردی ریز جزییات رو نرو سر خونه زندگیت
وگرنه بعدش برات عذاب مبشه
تا نرفتی تکلیف خودتو روشن کن.
پدرو مادرت برن صحبت کنن خودت صحبت کن
تو کاری خونه مادرشوهرت ندارب
زندکی مستقل خودتو داشته باش.
هر وقت رفتی خونه مادر خودت سر بزنی
خونه مادرشوهرتم میری سر بزنی
ب عنوان مهمان.
احترام فاصله.
همه روووووو مشخص کن و برو
حالا چون جاری این حرفو زده بهتون برمیخوره...شاید از سر خیرخواهی گفته...منکه غریبه هستم دارم بهت میگم نرو بری دیگه بلند شدنت سخت میشه اگه پشیمون بشی...چون شوهرت اللن به حرفتگوش میده بعدا به زندگی پیش مادرش عادت میکنه به خونه مفت عادت میکنه...خیلی اذیت شدم پیش مادرشوهر به ظاهر خوب...فکر جیب شوهرت باشی آرامش نخواهی داشت
وااااای عزیزم نری بالا
پاتو کن تو ی کفش ک نری
من ساختمون بالامادرشوهرم زندگی میکنم
۲۲ سالمه مثل ۲۷ ساله هامه قیافم انقد زجروناراحتی تحمل میکنم توهمه چی دخالت میکنن حتی بدون اجازه پاتوخونه میزارن درم نمیزنن بچه هامو خودش بدون اجازه میبرع پایین همش بالا پلاسن یا یابچه هاشون خلوت تنهایی باخودم ندارم اعصاب گرفتم ازهمین الان...
اگ بچه نداشتم طلاق میگرفتم باور کن اگ قانون گذار بودم
اولین قانونی ک وضع میکردم این بود که زندگی با مادرشوهر واقوام شوهر اصلا هرانسانی ک با قوم شوهردرارتباطه اکیداممنوع....تو نمیدونی ک چیاکشیدم نوجوانی وجوانیمو حرومم کردن ی لقمه غذا از گلوم باارامش پایین نمیرع دعاکنید برم ازاین خونه کوفتیه نفرین شدع
نه نه اصلا اونا باشن بچه پیغمبر بازم درست نیست باهم مشترک زندگی کنن، بحث سر مشترک زندگی کردنه که میگیم درست نیست وگرنه بعضی خانواده شوهرا واقعا خوبن
ببین من یکسره خونه بابا مامانم میام اما به هیچ عنوان راضی نیستم باهاشون مشترک زندگی کنم، ببین حتی با خونواده خودمم دوست ندارم مشترک باشم، مشترک بودن یه بدی هایی داره
منم همینم حتی دلم نمیخواد تو خونه باهاش حرف بزنم بیشتر اوقات گوشیمو برمیدارم میام تو اتاق آهنگ گوش،میکنم اونم اونور تنها خودشم فهمیده دیگ برام مهم نیس همش مواظب منه ک خطایی نکنم ترسیده فکر میکنه به کسی دیگ فکر میکنم
