چه کسی می‌داند
که تو در پیله‌ی تنهایی خود، تنهایی؟
چه کسی می‌داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه‌ی پروانه شدن زیبایی!
از صدای گذر آب چنان فهمیدم: تندتر از آب روان، عمرگران میگذرد...
زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست!
آرزویم این است؛ آنقدر سیر بخندی كه ندانی غم چیست...🤍
-سهراب سپهری🌼
