مامانای شاغل راهنمایی بدین

من ترجیح می‌دم اگه روزی بچه دار شدم خودم ازش نگهداری کنم و روزمو با اون بگذرونم

همه چیز به خودت و روحیه ت بستگی داره

اولا که بخوای پیشش هم بمونی نهایت تا سه سال هست بعدش بچه حداقل هفته 2-3 روز باید بره مهد هم برای اموزش و هم اینکه اجتماعی بار بیاد

ثانیا بهتره مهد نذاری تا زبون باز نکرده یعنی پیش مامانت ببری سختی داره ولی می ارزه

ثالثا خب کار و داشتن درامد خیلی مهمه بنظرم حالا هر چقدرم همسرت تامین کنه و پول بده برای آینده لازمه پس انداز و درامد داشته باشی، مگر اینکه با همسرت طی کن اگر خونه بمونی معادل حقوقت رو بهت بده و بیمه این مدت رو حتما رد کن و بچه ت بزرگتر شد دوباره دنبال کار باش.

شاغل بودن یا نبودن هر زنی بسته به شرایط مالی و علاقه و تفاهم با همسرش داره من خودم از دوسالگی دخترم سرکار رفتم خیلییی سخت بود صبح شش میبردم خونه مامانم یا اون میومد بعد هم یکم‌بزرگتر شد مهد بردم چون اجتماعیه دخترم و همش میخواس تو محیط شلوغ باشه بازی اموزش ببینه شما باید خودتو برای روزای سخت و خستگی اماده کنی من هم نیاز مالی داشتم هک علاقه به کار کردن و مستقل بودن دارم و الان دخترم نه سالشه تقریبا مشکلات کم شده ولی خوب درس مشق کلاسای اموزشیش همشون برام نایی نمیزاره ولی در کل راضیم چون به هیچ وجه دوست ندارم بشینم در دیوار خونه رو‌نکاه کنم کلا مخیط بیرون بهم نشاط و روحیه میده تو خونه باشم افسردگی سریع میاد سراغم دخترمم گاهی میگه مامان نرو ولی بارها گفتم بخاطر اونه که داریم کار میکنیم تا شرایط بهتری براش فراهم بشه شما ببین روحیه ات با چی سازگاری داره جدا از مسایل مالی به همه اینا فک کن بچه مربضی داره درس و مشق و تکالیف نظافت خونه اشپزی شوهر داری و کار بیرون اگه میتونی و درکنارش علاقه به کار بیرون هم داری بهتره بری ولی بزار پسرت حدود دوسالش بشه راحتتر میتونه ازت حدا بشه

خب من از اون نظر گفتم که مخالف سر کار رفتنت هست

همین که دودلی یعنی رفتن سرکار برات مهمه دیگه ...

اگر میخوای بری حتما بچه رو پیش یکی از مامانها بزار

کلا بعد زایمان و تو پروسه بچه داری سرکاررفتن خیلی به برگشت روحیه و برگشت انرژی کمک میکنه

ادم واقعا بعضی وقتا از بچه داری خسته میشه و دلش تنوع میخواد.

من خودم سر شیش ماه برگشتم و پسرم پیش مامانم بود و خدا رو شکر همزمان شد باکرونا و همش دورکاری و کاهش ساعت کار و ... کلا روزی پسرم تو این مورد زیاد بود و تایم خیلی بیشتری رو باهاش گذروندم 

بالاخره ادم از اینده خبر نداره ان شاالله اوضاع شمام اوکی بشه دیگه نگران پسرت نباشی

بله واقعا کار بیرون با خونه اونم بچه کوچیک طاقت فرساس من خودم سرکار مثلا از مهد زنگ میزدن باید میکوبیدم از تهران میومدم کرج چون محل کارم تهران و خونم کرج بود بعد گاهی همسرم دیر میرسید یا زود میرفت من باید بچه رو تو سرما میبردم میاوردم تنهایی تو بغلم تازه میرسیدم باید غذا درست میکردم نظافت و خیلی کارای دیگه ولی من چون کار کردن و شغلمو دوس داشتم تحمل میکردم الان یکم راحتر شدم دخترم بزرگتر شده ولی وظایف کم نشده فقط ما عادت میکنیم و خودمونو وفق میدیم باهاش منم خوشبختانه دخترم با مامانم جور بود و دوران کودکیش گذشت باهمه سختیاش شماهم نگران نباش عادت میکنی من به همسرم گفتم پولدارترینم باشه بازم من کار میکنم چون حس خوب از کار کردن میگیرم حس مفید بودن اعتماد به نفس و دوس دارم تازمانیکه دوس دارم سرکار برم 🥰

مرسی عزیزم‌شمام موفق باشید 🙏🥰🤩