یک زمان غافل شدم صد سال راهم دورشد**آنقدر بیراهه رفتم تا دوچشمم کور شد(الهی مرا از رحمت خود ناامید مکن-خدایا در اوج نا امیدی و بی پناهی پناهم باش)هر وقت اومدیم برا خودمون یه هدف تشکیل دادیم خوردیم به سنگ و افتادیم زمین ...انگار یا هدف به ما نیومده یا ما به هدف نمیایم...زندگی را بی هدف دوس دارم...خدایا دمت گرم خودت منو به سمت یه هدفی پیش ببر منم راضی ام به رضای تو