من دختر ۲۶ ساله ای هستم که به تازگی نامزد کردم و یه سوال دارم ازتون
به نظر شما ادم باید با همسرش راحت باشه و در مورد نقاط ضعفش هم اگه پیش اومد حرف بزنه یا اینکه اونارو مخفی کنه که مبادا قضاوت بشه؟
البته اینم بگم با نامزدم یک سال و نیم دوست بودم وپسر منطقی و قابل اعتمادی بوده تا به امروز
اصلا چه دلیلی داره راجب نقطه ضعفات حرف بزنی...
من راحت بودم
متاهل نیستم
ولی معتقدم که: جز راست نباید گفت/هر راست نشاید گفت
حتی ب نامزدت
ممکنه نکات مخفیت رو بگی بعدا بهت سرکوفت بزنه.
حرف نزن
عزیزم چیزهایی که از سمت اون اذیتت میکنه رو بگو مثلا اینکه در موردتوجه به زنهای دیگه تحمل نداری ولی چیزهایی که شخصی هستن وحساس نگو به نظرم
به نطر شما چیزی که خیلی ناراحتم میکنه راجب خودم و گاهی بخاطرش حساس میشم رو نباید باهاش در میون بذارم؟ از نظر خودم بهتره زن و شوهر با هم راحت باشن و همدیگه رو با اون ضعف ها و احساسات واقعی بخوان نه با پنهان کاری. در واقع یه چیزایی هست که لازم به گفتن نیست اما بعضی چیزا به نطرم واقعا نیاز به گفتن داره. مثلا من خودم نزدیک پریودیم که میشه از شکل بدنم ناراضی میشم و اینو بهش گفتم
