خیلی پشیمونم که بچه دار شدم

من سیوپنجم چون شش ساله عقدو عروسی کردیم از لحاظ مالی و روحی واقعا امادگی بچه داری ندارم ب حرف هیچکسم گوش نمیکنم

اسیمنم با شوهرم خوب میستم بزار بچت از یک سال ۷ ماه بهبعد شیرین میشه میمیری براش شوهرتم  بهتر میشه ذوق نشون میده .حرف مردم ول کن من اولی اوردم شوهرم با من بد کرد ۱۸ هفته با قرص به زور سقط کرد چون دختر بود به اصراد مانانم اوردم و مامانم به شوهرمم گفت باید بیاری نتیجش شد اون و دریچه قلب گشاد و ترکیدن آپاندیس دومی بخاطر اعسردگیم آوردم بد گذشت برام ولی یک سال ۷ ماه دیگه راحت شدم.میدونم‌پشیمونی ولی بشین دنیاتو بریز به پا بچت کار یاد بگیر مستقل بشو تهش زندگیتو راحت سوا کن همسرتم زبون بگیر برات بیمه زنان حانه دار بریزه

کاش مشکلت سردر گمی بین دو رنگ لباس بود انوخت کمکت میکردم ولی تو این جور مشکلات ادم میمونه چی بگه کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی

بعضی وقتا ادم درمونده میشه من هر روز میبینم مادرم سر چیزای تکراری با بابام دعوا داره حتی منی که۱۷ سالمه میفهمم نباید اون کار و کرد چمیدونم یه چیزای ساده ولی تو مغز بابام فرو نمیره مشاوره نرفتن ولی بعضی مواقع ادما عوض نمیشن هرچقدم سعی کنی تهش ناسازگارید مگه طرف و ببری یه مشاوره ای چیزی از نو بکوبی بسازی 

عزیزم افسردگی بعدزایمانه یه چندمدت صبرکن درست میشه بچه نمک زندگیتون میشه

همینه دیگه وقتی اجازه میدین بقیه براتون تصمیم بگیرن  ازین بهتر نمیشه 

دوما الانم ک بی فکر بچه آوردی چطوری دلت میاد بگی نمیخامش بعضیاتون چطور مادرایی هستین آخه نگین قضاوت چون قضاوت نیست اون داره تو حق بچش بی رحمی میکنه ک میگه پشیمونم از بدنیا آوردنش 

نمیدونم مشکلاتتونو حداقل کمترش کنین به خاطر بچه هم که شده باید تلاش کنین با همسرت صحبت کن اگه لازمه از کسی که قبولش دارین کمک بگیر 

انشالله درست میشه به مامانت بگوگذشته هاگذشته محبت کنه به خودش برسه بابات خودش خجالت میکشه

بی توجه ب شوهرت ب خودت و زندگیتو بچت برس خیلی مادرا اینکارو کردن

هیچی براش نمیخره که بخواد به خودش برسه الانم دیگه دل مرده شده قبلنم که اینجور نبود همین بودن تهشم زن و شوهر باهم کنار میان ولی قدیمیا عجب صبری دارن من اگه جای مادرم بودم الان یک میلیون بار طلاق گرفته بودم

البته مامانم هم خودش عادتش داده که الان براش خرج نمیکنه خودشم ناراحت نیس زیاد چی بگم

عزیزم فکر کردن به گذشته فقط لذت حال و ازت میگیره .تو حال زندگی کن با کوچولویی که خدا داده بهت .دیگه چیزیه که شده .شوهرتم هرچقدر که بد باشه و نچسب باید قبول کنی پدره بچته ...به جای سرزنش کردن خودت که چرا با این اوضاع بچه آوردی انقدر رو خودت کار کن که این فکرا ازت دور بشه .بعدشم یادت نره شوهرت انتخابی بوده که کردی پس به انتخابت احترام بزار