درمان استرس زنان بدون دارو

یکی از شایع ترین عادت های رفتاری در کودکان رفتار ناخن جویدن است. تحقیقات نشان داده است جویدن ناخن ها در برخی از کودکان  از سن 5 سالگی آغاز میشود و به تدریج در سنین 10 تا 15 سالگی به اوج خود می رسد. دلایل مختلفی برای این رفتار در کودک وجود دارد از جمله ترس ، تنش روانی، نداشتن امنیت و آرامش روانی، ارضا نشدن نیازهای اساسی کودک و مقررات  انظباطی شدید. وقتی کودک نمی تواند بر این موانع پیروز شود، به خود فشار می آورد. این فشار ، باعث اضطراب کودک میگردد و کودک برای رهایی از این اضطراب و تخلیه هیجانات به ناخن جویدن روی می آورد .البته در برخی موارد نیز علت خاصی برای این رفتار در کودک وجود ندارد و صرفاً ناخن جویدن، رفتار آموخته شده ای است که می تواند پیامدهای مثبت و خوشایندی برای کودک به همراه داشته باشد. در هرحال ناخن جویدن یک رفتار نامطلوب و در برخی موارد یک اختلال محسوب میشود که درمان آن نیاز به مداخلات رفتاری دارد.اولین و مهم ترین قدم در درمان رفتار ناخن جویدن در کودکان، پیدا کردن علت و احتمالاً منبع اضطراب در کودک میباشد. در بسیاری از موارد با رفع منبع اضطراب و استرس ناخن جویدن در کودک برطرف گردیده و از بین رفته و مجدداً با پیداش ناراحتی دوباره این رفتار برگشته است.هم چنین برای از بین بردن این مشکل توجه به پیشایندهای رفتاری و موقعیت هایی که باعث شروع و بروز  این رفتار در کودک  میگردد کمک کننده میباشد. در صورتی که عامل محیطی ، باعث ناخن جویدن کودک می باشد، باید تا حد امکان سعی شود عامل محیطی بررسی و برطرف گردد تا فشار و تنش روحی بر کودک وارد نگردد. در نظر داشته باشید نوع رفتار شما در برخورد با این مشکل در کودک تعیین کننده اصلی در کم شدن میزان بروز این رفتار است. سرزنش کردن و سرکوب کردن نه تنها باعث کاهش این رفتار در کودک نمیگردد بلکه کودک را بیشتر در بازی مبارزه با شما می اندازد و باعث ادامه یافتن و چه بسا افزایش این رفتار در کودکان  میگردد.  استفاده از تقویت های رفتاری مانند پاداش ها البته در زمان مناسب نیز میتواند در کاهش رفتار جویدن ناخن در کودک مؤثر باشد. در صورتی که تمام اقدامات شما در جهت درمان و از بین بردن عادت ناخن جویدن در کودک مؤثر واقع نشود ،کمک گرفتن از یک درمانگر و روان شناس کودک و استفاده از تکنیک های رفتاری میتواند کمک کننده باشد.

گاهی اوقات افراد ساعت های زیادی را برای پیداکردن نشانه های بیماری در اینترنت صرف می کنند. برای مثال ممکن است فرد خارش هایی در گلویش داشته باشد اما سریعا بیماری مانند کرونا را درذهن خود می آورد و سپس به بررسی نشانه های آن در اینترنت می پردازد. حتی وقتی آزمایش های مختلف پزشکی را انجام می دهد ونتایج نشان دهنده وجود هیچ بیماری خاصی نیست، باز هم حال او بهترنمی شود و افکار بیماری دست از سرش برنمی دارد.

دراصل نشانه بیماری در جای دیگری است، گاهی اوقات و در برخی از افراد اضطراب خود را به صورت بررسی برخی بیماری های خاص در خود یا اطرافیان نشان می دهد. ترس از وجود یک بیماری جدی زندگی آنها را مختل کرده و به دنبال آن موجب صرف هزینه برای آزمایش های غیرضروری، اتلاف وقت در مطب های پزشکان مختلف و سپری کردن روزهای پر از نگرانی می باشند. این نگرانی شدید، ممکن است صرفا متوجه به خود آنها نباشد و گاهی متمرکز بر افراد مهم زندگی مانند همسر، پدر، مادر و یا فرزند گردد.

افرادی که این نوع اضطراب را دارند غالبا علائم جسمی طبیعی را به اشتباه تفسیر می کنند و آنها را به موارد یا بیماری های جدی تر نسبت می دهند. مثلا اگر پس از مدتی که به یک طرف بدن خود تکیه کرده اند و حالت خواب رفتگی در آن ناحیه ایجاد شده، فشار را از روی آن قسمت از بدن خود بردارند، سریعا به این فکر می کنند که این مساله ممکن است یکی از علائم سکته درآن ها باشد.

بنابراین چگونه می توانیم بفهمیم که نشانه های بیماری وجود دارد یافقط دچار اضطراب هستیم؟؟؟

1_ علیرغم اینکه علامتی که نشان دهنده بیماری است وجود ندارد، همچنان از بیماری ترس دارید.

2_ با وجود اینکه پزشک به شما اطمینان می دهد که بیماری وجود ندارد و یا آزمایش ها حاکی از سالم بودن شماست، همچنان نگران هستید.

3_ به طور مداوم به دنبال پیداکردن نشانه هایی از بیماری در اینترنت هستید.

4_ زمانی که خبری در مورد آن بیماری می خوانید یا می شنوید، سریعا نگرانی شما افزایش می یابد.

5_ نگرانی شما در مورد سلامتی تان موجب تداخل در زندگی، کار، سرگرمی ها و فعالیت های روزمره شما می شود.

اگر علائم بالا را داشته باشید، پس به اضطراب مبتلا هستید و باید به دنبال درمان اضطرابتان بروید.

برای مشاوره درخصوص اضطراب با شماره های زیر تماس بگیرید

تلفن: 88254713

واتزآپ: 09028589886