چند وقتیه ذهنم خیلی درگیر این موضوعه به رفتارای خودم نسبت به دیگران فکر میکنم بیشتر به این نتیجه میرسم همش میبینم من نگران کارهاشونم من نگران سلامتیشونم ولی هیچوقت اونا به فکر نیستن به خاطر همین موضوع اعتماد به نفسم به شدت اومده پایین خیلی احساس بی ارزشی میکنم شما ها چطور با این موضوع کنار اومدین؟
خو منم برا کسی مهم نیستم البته کسیم برای من مهم نیست جز بچه هام
تو زندگی اصولت این باشه کار خوب بکن و خوب کار کن ولی فقط برای خداوند نه برای خلق خدا و از کسی توقعی نداشته باش تو این دنیا فقط و فقط خدا به بندش اهمیت می ده البته اگر خواهان توجه خداوند باشی از راهش وارد می شی...باقیش همه کشکه کسی ب کسی اهمیت نمی ده...خانواده هم اگر به ادم اهمیت می دن ب دلسل اینکه سرمایه های زندگیشون هستیم تمام
خب این منطقیه مهم نباشه و همون هتر که برای کسی مهم نیس حوصله دردسر ندارم و توقع نداشته باش محبت بی چشم داشت بکن که خودت حس خوب بگیری
به فکر خودتم هستی؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
