فصل تابستان است سایه ای می جویم سایه ای پر الفت کوچه ها گرم کلام خانه ها گرم سخن 
ساحل افتاده گفت:«گر چه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه كه من كیستم»
موج ز خود رفته ای، تیز خرامید و گفت:
«هستم اگر می روم گر نروم نیستم»
ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم
دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم
گر ز داغ هجر او دردی است در دل های ما
ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنیم
چون به دست ما سپارد زلف مشک افشان خویش
پیش مشک افشان او شاید که جان قربان کنیم
آن سر زلفش که بازی می کند از باد عشق
میل دارد تا که ما دل را در او پیچان کنیم
او به آزار دل ما هر چه خواهد آن کند
ما به فرمان دل او هر چه گوید آن کنیم
( شمس)
گِله‌ها را بگذار!
ناله‌ها را بس كن!
روزگار گوش ندارد
كه تو هی شِكوه كنی!
زندگی چشم ندارد
كه ببیند اَخمِ دلتنگِ تو را...
شاد باش....
تمناے وصالم نیست...
عشق من مگیر از من...
به دردت خو گرفتم...
نیستم در بند درمانت...
دچار باید بود وگرنه
زمزمه‌ی حیرت میان دو حرف
حرام خواهد شد
و عشق
سفر به روشنی اهتراز خلوت
اشیاست و عشق صدای
فاصله‌هاست ..
عشق جاان..!
چقدر قشنگه که میون این همه هیاهوی زندگی، یکی باشه که تو رو دیوانه‌وار دوست داشته باشه، و تو رو به زندگی دلبسته‌تر بکنه. کسی که خنده‌هاش تو رو دور کنه از این هیاهو، و تو برای عاشقانه زندگی کردن، فقط یک اسم رو بهانه کنی …
مِثل رودی پُر شور
غَـرقِ تشویٖشم مَن
وا کُــن آغوشَت را
تــا که آراٰم شَـــوم
عشق جاان..!
از این به بعد تمام عاشقانه هایم را
فقط به مهتاب خواهم گفت
تو كافیست
شبها به آسمان بنگری
ستاره ها با زبان اشاره
همه ی آن را به تو خواهد گفت...!!
تو که باشی..
همه خلوت ها به هم میریزد...
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
