اول از خودت شروع کن
مشغول چیزای دیگه باش
میتونی قطع ارتباط کنی با خانواده شوهرت؟
چون جوری که تعریف کردی تو تاپایان آدمای جنس خرابین
حتی شوهرت که باهاش زندگی میکنی هم حرصت میده و دوست نداره آرامش روحی داشته باشی
جای تو بودم دیگه قهر نمی رفتم با خانواده شوهرم هم کاملا قطع رابطه نمیکردم و دخترمو می‌کشوندم سمت خودم جوری که بی من نتونه طاقت بیاره حتی یکساعت.
و تا میتونی به خودت برس و شاد باش
فکر میکنی که سخته ولی نیست
تغییر رو از خودت شروع کن
و با شوهرت کم کم رابطتو خوب کن
حتی اگر حرفی زد که خوشت نیومد بازم هم خودت هم دخترت بهش خوبی و محبت کنین...سیاست داشته باش
مادرتون یاد نداد خودت یاد بگیر
از همین الان شروع کن و قوی باش
رفتو امدتو کم کن با خانواده شوهرت سنگین برو سنگین برگرد
در حد ماهی یکبار
با سیاست هم به شوهرت محبت کن هم بد خانواده جلوش نگو وقتی هم رفتی پیششون رفتار بدی نکن که اگر خانواده رفتار بدی کردن بدونه تو مقصر نیستی
دختر تو هم نذار بدون تو بره
مردا مثل بچن.. لجبازن
خودتو احساساتتو مدیریت کن
به خاطر کارم دخترم اکثرا پیشم نیست ولی تصمیم دارم دیگه سر کار نرم تا الان کار کردم دیگه بسه می خوام براش مادری کنم
اینو بدون هیچکس ارزش حال بد تو نداره
پس تا میتونی شاد باش
با روحیه داغون از پس مشکلات برنمیای
کم کم به شوهرت نزدیک شو
و اصلا درمورد خانوادش نه از بدشون بگو نه از خوبیشون
رفته رفته درست میشه
فقط لطفا حال خودتو خوب کن
و دختر تو حامی خودت بار بیار
تو زمانی مثل اهنربا جذب میکنی دیگران رو که خودتو دوست داشته باشی و جلو شوهرت به خودت اهمیت بدی
به خودت برس با دخترت برو تفریح محبت کن به شوهرت اما جوری هم رفتار کن که انگار مهم نیست برات رفتاراش
منتظر چند ماهم ده سال سابقه م تموم شده دیگه نمیرم از بس دخترمو با حال گریه تنها گذاشتم و رفتم منو دوست ندارن منتظر برم سر کار ولی دیگه می مونم پیشش مادری می کنم چون دوستش دارم ولی همسرم و نمی تونم محبت کنم بهش از چشمم افتاده شاید بی تفاوت باشم که سخته ولی محبت نمی تونم
سعی کن به آرامش درون برسی و چیزی برات مهم نباشه
اینجوری همه میتونن اذیت کنن چه روحی چه هر مدل دیگه ای
خودت تغییر کن
تغییر از تو شروع میشه
خودت فرشته نجات زندگیت باش
انسان اشرف مخلوقاته پس توان هر کاری رو داره مطمعنم اگر اراده کنی و بخوای و باور داشته باشی میتونی مشکلی که داری رو حل کنی
وقتی از خانواده ش میگه آتیش می گیرم خدا نصیب هیچ کس نکنه
از اول دور بود من چند سال اول نرفتم سر کار کلا دیر میومد من تازه عروس تنها می موندم می‌رفت خونه پدرش تا ساعت دو هر روز می‌رفت ولی من یه روز در میون میومد تو گوشی بود گوشی رو می گرفتم با تی وی اونو خاموش می کردم می گفتم بیا مثل دو تا دوست بحرفیم مسخره می کرد می خوابید موفقیت مو نادیده می گرفت
