میوه پخته محال است نیفتد بر خاک
هر که دل بسته به این دار فانی نیم رس است
برداشت خودم تواضع و فروتنی هس لطفا شما هم بگید
همون تواضع
بله منظورش اینه که هرچی آدم پخته تر متوضع و خاکی تر همون درخت هرچه پربارتر سربه زیرتر
میل ب این دنیا و دل بستن ب این دنیا یعنی خامی
کسی که واقعا پخته باشه میدونه این زندگی فانیه و بهش دل نمیبنده
بنظرم بحث فنا و زود گذری دنیا رو میگه.
که تموم میشه و ...
افرین بنظر من شما درست حدس زدید
چون شعر کامل
عمر بگذشت و هوس در دل ما نیمرس است
راه طی گشت و همان آبله ها نیمرس است
آه ما گر به زمین بوس اجابت نرسد
نیست تقصیر هدف، ناوک ما نیمرس است
در ستمکاری و بیداد رسا افتاده است
یار چندان که در آیین وفا نیمرس است
به من از تیغ تو یک زخم نمایان نرسید
مد احسان تو بیرحم چرا نیمرس است؟
نکهت پیرهن یوسف مصرست رسا
گر ز کوته نظری جذبه ما نیمرس است
نه به غمخانه من، نه به مزارم آمد
آن ستمگر ز کجا تا به کجا نیمرس است!
میوه پخته محال است نیفتد بر خاک
هر که دل بسته به این دار فنا نیمرس است
می رسد رزق به اندازه حاجت صائب
بر زیادت طلبان آب و گیا نیمرس است
ربطی ب تواضع و این حرفا نداره
یعنی ادمی که عاشق حقیقی باشه (که معمولا معشوقش خدا هست) از تعقلات دنیایی میتونه دل بکنه اما ادمی که علم و معرفتش کم باشه و اصطلاحا خام باشه دل کندن از تعقلات و ظواهر دنیا واسش سخته و بنظر من ربطی به تواضع نداره منظورش فقط دل کندن از دنیا و ظواهر دنیایه
نه تواضع رو نمیگه داره میگه دیگه کسی که پخته شده )عمر خودشو کرده (محال دیگه گرفتار خاک نشه اونی که هنوز به دنیا دلبسته هنوز نرسیده یعنی به کمال نرسیده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
