کینه قدیمی

پنج ساله ازدواج کردم. همسرم ذاتا آدم خیلی خوبیه.سال اول ازدواجمون سر یه سوتفاهم بین پدرم و همسرم مشکلاتی پیش اومد که باعث شد یه شب شوهرم رسما دیوانه بشه. اصلا حالت نرمال نداشت. دعوا بالا  گرفت و شرهرم منو هل داد روی زمینو حسابی کتکم زد. جوری که از فرداش کارمون شده بود از این دکتر به اون دکتر و در نهایت مشخص شد دیسک بین مهره کمرم پاره شده و به شدت به نخاع فشار وارد میکنه.توی سن ۲۵ سالگی بصورت اوژانسی جراحی دیسک کمر شدم که متاسفانه بخاطر قصور پزشک جراحی خوب انجام نشد. سه ماه استراحت مطلق بودم و تا ۶ ماه درد کشیدم و زجر کشیدم. انقدر دردم شدید بود که حتی با مرفین آروم نمیشد. بدترین روزای زندگیم بود. شوهرم پا به پای من اشک میریخت و هزار بار به پام افتاد و عذرخواهی میکرد. بعد اون اتفاق مثل پروانه دورم میگرده و یک لحظه نمیذاره ناراحت بشم. خیلی بهم محبت میکنه و به جرات میگم نذاشته توی این ۴ سال لحظه ای ناراحت باشم یا کوچکترین کمبودی از نظر عاطفی و مادی داشته باشم. هرچی اراده کنم برام فراهمه و هرچی بگم همون میشه. ولی متاسفانه نمیتونم از این کینه ای که توی دلم هست بگذرم. این اولین و اخرین دعوای زندگی ما بود ولی همون کافی بود تا توی جوونی به این روز بیفتم.هرچی محبت میکنه بازم نمیتونم ببخشمش چون سر اون قضیه خیلی مشکل برام پیش اومد. و بعد از اون متاسفانه توی راه رفتن مشکل پیدا کردم. نمیتونم ورزش کنم. با کوچکترین کاری خسته میشم و درد میکشم. مدام باید دارو بخورم. توی جمع مثل پیرزنها باید یه گوشه بشینم. حسرت پیاده روی. دوچرخه سواری. شنا. رقصیدن و خیلی چیزای دیگه به دلم مونده.حتی مجبور شدم از کارم استعفا بدم چون کاملا فیزیکی بود. از طرفی زندگی خیلی خوبی دارم الان ولی هنوزم خواب اون روزها رو میبینم و با گریه از خواب بیدار میشم. هم دلم واسه شوهرم میسوزه هم توی تمام دردام مقصر میدونمش. حالا همسرم ازم میخواد بچه دار بشیم ولی من مردد هستم مطمئن نیستم ادامه این زندگی به نفع هردومون باشه. نمیدونم چیکار کنم. راستش هردومون عذاب میکشیم. از طرفی نمیخوام یه نفر سوم رو وارد این چالش بکنم. ممنون میشم بگید جای من بودید چیکار میکردید؟