به نظرم من ادمای احساساتی حتما نیاز به یه همدم دارن،تنهایی خیلی خیللللی سخته،من یه عمه دارم سنش بالاست و مجرده و تنها زندگی میکنه،با اینکه از نظر مالی مشکل خاصی نداره ولی واقعا افسردست چون تنهایی از یه جایی به بعد دیوونه کننده میشه،اینکه هروقت میری خونه میبینی هیچکس منتظرت نیست و... خیلی چیزای دیگه،خیلی غصه میخورم چون منم در اینده مثل اون میشم،ولی چه میشه کرد باید با تنهایی کنار اومد، یه راه دیگه هم مشغول کردن خودت با درس و کار و فیلم و سریاله،اینجوری احساس تنهایی کمتر میاد سراغت
اره
هفت سال بخاطر کارم شهر دیگه بودم
مزخرفه
فقط تحملش کردم
پیاده روی
کلاس ایروبیک و شنا و یوگا
فیلم
البته من خونه گرفته بودم
هیچکس کنارم نبود
الانم که اومدم خونه و خونه راحته هنوز نتونستم مثل قدیما زندگیمو پربار کنم از کاراهای مفید مثل وقتی که هنوز سرکار نرفته بودم
ازدواج هم واسم مورد خوبی نبوده
بعدشم حس می کنم دیگه مناسب ازدواج نیستم
چون خیلی مستقلم
و کلا بیشتر دوست دارم تنها باشم
نمی دونم افسردگیه یا طبیعیه
شوهر نکن چون تنهایی اشتباه منو نکن من شوهرم خوبه اما عجله کردن بدون کار بدوت خونه هیچی نداریم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
