مقدس اردبیلی با رفیقش از شدت فقر پوست خربزه میخوردند، و عهد بسته بودند که جز خدا کسی از این راز آنها با خبر نشود، روزی رفیقش در حال جمع کردن پوست خربزه بود که تاجری او را دید، علت را جویا شد و رفیق مقدس اردبیلی ماجرای فقرشان را برای تاجر تعریف کرد، تاجر نهصد سکه طلا به او داد و گفت با رفیقت تقصیم کن، شب مقدس اردبیلی به حجره آمد و رفیقش قضیه آن روز را برایش تعریف کرد، مقدس ناراحت شد و گفت تو بر عهدمان نبودی و رازمان را برای غیر خدا فاش کردی، من دیگر با تو نخواهم بود، رفیقش سهمش از طلاها را به او داد.
شب برای خواندن نماز شب بیدار شد، نیاز به غسل داشت، به در خانه حمامی رفت و گفت یک ساعت زودتر در حمام را باز کن، حمامی گفت نه موقع اذان صبح در حمام را باز میکنم، مقدس گفت در ازای چند سکه طلا حاضر میشوی در را الان باز کنی؟ یک سکه؟ حمامی گفت نه، دو سکه؟ نه، پنج سکه؟ نه.....
تا به چهارصد و پنجاه سکه رسید و مقدس گفت بیشتر از این ندارم این پول امروز به دستم رسیده و حاضرم همه آن را به تو بدهم تا در حمام را باز کنی تا من آماده نمازشب شوم.
حمامی قبول کرد.
شبی دیگر دوباره مقدس نیاز به حمام داشت به در خانه حمامی رفت ولی حمامی که طمع کرده بود، به روال شب گذشته درخواست پول کرد، مقدس گفت آن شب داشتم، امشب ندارم، برای خدا در را باز کن.
حمامی قبول نکرد.
مقدس مانده بود چه کند، به صحن حرم امیرالمومنین رفت و وقتی دید کسی در صحن نیست تصمیم گرفت از چاه صحن آب بکشد و غسل کند، دَلو را پایین انداخت، دَلو پر از طلا بالا آمد، مقدس رو به به آسمان گفت: خدایا احمد از تو آب میخواهد تا غسل کند نه طلا، بار دوم هم طلا بلا آمد مقدس بار دیگر گفت: خدایا احمد از تو آب میخواهد نه طلا، بار سوم خدا برای احمد آب فرستاد.
پدر احمد همان مردی بود که وقتی سیب باغی را که بر زمین افتاده بود خورد، برای حلالیت به سراغ صاحب باغ رفت، صاحب باغ به او گفت باید با دختر کر و کور و شلَم ازدواج کنی تا حلالت کنم و پدر مقدس برای حلال شدن، قبول کرد اما آن دختر نه شل بود نه کور و نه کَر فقط پاک بود از دیدن حرام، گوش دادن حرام و رفتن به مکان حرام، او مادر مقدس اردبیلی شد
