هنوز در سفرم
خیال می کنم
در آب های جهان قایقی است
و من ... مسافر قایق ... هزار ها سال است
سرود زنده دریانوردهای کهن را
به گوش روزنه های فصول می خوانم
و پیش می رانم
مرا سفر به کجا می برد؟
کجا نشان قدم نا تمام خواهد ماند ؟
و بند کفش به انگشت های نرم فراغت
گشوده خواهد شد؟
کجاست جای رسیدن ؟
...
سهراب سپهری
می‌شوم دلتنگ دیدار تو هر تنگ غروب
گر چه غم بسیار...
اما شادی از ما دور نیست
#مجتبی_رمضانی
با من از شعر نگو
از خودت حرف بزن.
دلتنگِ حرف‌های معمولی‌ام.
اینکه حالت خوب است؟
اینکه سرما نخورده‌ای؟
اینکه زود برگرد،
مواظب خودت باش،
دلتنگ همین حرف‌های معمولی‌ام.
#منوچهر_آتشی
جاده های بی پايان را دوست دارم
دوست دارم باغ های بزرگ را
رودخانه های خروشان را
من تمام فيلمهايی که در آنها
زندانيان موفق به فرار می شوند
دوست دارم
دلتنگ رهايي ام
دلتنگ نوشيدن خورشيد
بوسيدن خاک
لمس آب
در من يک محکوم به حبس ابد
پير و خميده
با ذره بينی در دست
نقشه های فرار را مرور می کند...
رسول یونان
رفتــن هــم حــرف عجيبــي اســت
شبيــه اشتبــاه آمــدن
گفــت بــر مــي گــردم
و رفــت
و همــه پــل هــاي پشــت ســرش را ويــران کــرد
سید علی صالحی
اونقدر آدما قبل من و تو غصه خوردن، لب پنجره سیگار کشیدن،
عاشق شدن،
فارغ شدن،
فحش دادن....
اونقدر آدمها قبل من و تو بردن، باختن، گذاشتن رفتن، گم و گور شدن...
اونقدر آدمها قبل من و تو به گذشتشون فکر کردن، حسرت خوردن، بغض کردن...
حالا کجان؟
رها کن رفیق... رها کن بره...
از پشت اين پرده
خيابان
جور ديگري است
درها
پنجره ها
درخت ها
ديوارها
و حتي قمري تنبل شهري
همه مي دانند
من سال‌هاست چشم به راه کسي
سرم به کار کلمات خودم گرم است
سید علی صالحی
