توبه این است که انسان به حق رو کند , اگر الان داری گناهان و عصیان و گذشته ات را می بینی که هنوز توبه نکرده ای!
انسان باید جبران کند , مثلا شما فنجان یکی را شکسته ای ,یک فنجان بخر و بگذار سر جایش , اما اگر شما پنج سال بگویی آخ آخ اون روز من فنجان شکستم که نمی شود, خود صاحبخانه به عجز در می آید , می گوید آقا ولش کن ! شما رفتی و فنجان خریدی و آوردی و به جای یکی دو تا فنجان هم خریدی و آوردی.
صاحبخانه غنی بالذات است , آدم باید ببیند با چه کسی طرف حساب است , اگر صاحبخانه غنی بالذات است , حالا فنجانی هم شکستی...
خوان کرم گستردهای مهمان خویشم بردهای
گوشم چرا مالی اگر من گوشه ی نان بشکنم
حالا از روی غفلت گوشه ی نانی هم شکستیم , نسیان ما بود و جسارت کردیم, اما به این فکر کنیم که با چه کسی طرف حساب بودیم!!
آنهایی که خیلی عجز و ناله می کنند آنها حق را نمی شناسند.
خداوند هم می فرمایند بعضی ها وقتی یک مشکلی دارند دعای عریضی می آورند ! مگر نمی دانی کجا آمدی؟؟!! برای چه این گونه آمدی؟!! با کریمان کارها دشوار نیست.