برایان Brian T. Collins موزیسین و محقق می‌گوید: «نُت A با اینکه استاندارد جهانی ۴۴۰هرتز هست، اما با انرژی، ریتم و هارمونی طبیعت اطراف ما هماهنگ نیست، بین نت لا=۴۳۲ هرتز که به‌عنوان نت وِردی(Verdi) شناخته می‌شود توسط آهنگسازان معروفی همچون موتزارت (اتریشی) و وِردی (ایتالیایی) استفاده شده است».
کولینز اضافه می‌کند: «درحقیقت تفاوت بین ۴۴۰هرتز و ۴۳۲هرتز، تنها در ۸ لرزش در ثانیه است».
اما این‌طورکه به نظر می‌رسد، همین تفاوت کوچک تأثیر زیادی بر روح و روان انسان می‌گذارد. همچنین این یک رشد مهم در موسیقی و یک حرکت متافیزیکی محسوب می‌شود که صنعت موسیقی را به‌شدت تحت‌تأثیر خود قرار داده است. برای بهترفهمیدن این موضوع، ویدئوی زیر را ببینید:
در آپریل ۲۰۰۸، Richard Huisken، روزنامه‌نگار هلندی، کمیسیونی را با نام بازگشت به ۴۳۲هرتز تأسیس کرد و بیان کرد که این فرکانس در فرهنگ گذشته استفاده شده است. بعضی از موزیسین‌ها متوجه شدند که این تیونینگ در ساز قدیمی ویلن استرادی واریوس (Stradivarius) استفاده شده است.
طبق گفتۀ ریچارد هایسکن موزیک‌هایی که روی ۴۳۲ ساخته می‌شوند، لطیف‌تر و درخشان‌تر هستند و به‌خاطر وضوحی که در ارائه دارند، شنیدن آن‌ها برای گوش انسان سازگارتر است. در مقالۀ «ارزش موسیقیایی ۴۳۲هرتز» هم به‌طور مفصل دربارۀ ارزش موسیقیایی ۴۳۲HZ توضیح داده است.
طبق بررسی‌ها، این فرکانس تأثیر بسیاری روی چاکرای قلب می‌گذارد. بنابراین شنیدن این نوع موسیقی اثر معنوی مثبتی روی شنونده دارد. افرادی که نمی‌توانند تفاوت دو فرکانس (۴۴۰ و ۴۳۲) را از یکدیگر تمییز بدهند، وقتی به موسیقی‌هایی که با ۴۳۲تیون شده‌اند گوش می‌دهند، حس گرمی و لذت بیشتری دریافت می‌کنند.
