پدربزرگ آن وقت ها که پُر از گفتن بود و درباره هرچیز، چیزی داشت که بگوید، وقتی می دید که من و بورخِسْ گرفتارِ گفت گویی به ظاهر بی سرانجام شده ییم، می گفت:
" آهای بچه ها! نگذارید که بحث جای تولید را بگیرد. این خواسته مسلّمِ استعمار است که شما به جای هر ساختنی، به گفت و گوهای مطوّل درباره ی ساختن یا نساختن مشغول شوید و کلنجارهای لفظی را جانشینِ کلنجارهای عملی کنید..."
پدربزرگ میگفت:
"علت اساسی سیاهی سرنوشت روشنفکران عصر ما و تبدیل شدن شان به یک مُشت ولگردِ بیکاره ی مفت خور نق نقوی بهانه گیر آویزان همین است که پیوسته، وِر زدن های بی سروتَه را جایگزین آفرینش و تولید می کنند.
در یک میدان نبرد واقعی، هیچکس فرصت ندارد که مشغول به حشیش و شیره و بنگ و چرس و هرویین و مرفین و کوکایین و ال اس دی و بحث های بی فایده ی روشنفکری و هزار زهر مار دیگر شود. اما در عرصه ی حرافی، تا بخواهی فرصت برای اسارت و اعتیاد و وادادگی و مسخرگی هست."
📚تکثیر تاسف برانگیز پدربزرگ، نادر ابراهیمی؛
۱۴فروردین، سالروز تولد نادر ابراهیمی
