خدای همیشه خوبِ من؛
این روزها کمی بیشتر از همیشه نیاز دارم به تو نزدیک باشم
نیاز دارم حس کنم که در آغوشم گرفته‌ای، حس کنم که گاهی دستانت را زیر چانه‌ات زده ای و داری از آن بالا تلاشِ دیوانه‌وارِ مرا نگاه می‌کنی و می‌خندی.
نیاز دارم که متعلق به تو باشم، به مبدا و مقصد تمامِ انرژی‌های خوبِ دنیا...
به شرع و حکم و اعتقاد هیچکس کاری ندارم! هرکس مسیرِ منطق و احساسِ خودش را می‌رود،
و من به حکم دلم، می‌خواهم این‌بار کمی عمیق‌تر، تمرینِ انسانیت کنم، و تلاش کنم که به کسی بد نکنم، دلی را نرنجانم، مهربان‌تر باشم و بانیِ حالِ خوب و لبخندِ آدم‌هایی که مرا می‌شناسند.
تمرین کنم که خوب‌تر باشم و خوب‌تر بمانم، که کمی بیشتر، آدم ها را دوست داشته باشم و در حد توانم برای بهتر شدنِ جهان و حالِ آدم‌ها تلاش کنم.
حس کردم بهترین زمان برای نزدیک‌تر شدن به تو، حالا باشد.
حس کردم حتی اگر طاقتِ جسمانی‌ام کم بود، همین که خوب باشم، تو ارادتم را می پذیری، همین که خوبی کنم تو نگاهم می‌کنی و همین که دستی را بگیرم و اشکی را پاک کنم، تو در آغوشم می‌گیری...
کمی بیشتر حواست به من باشد؛
من آمده‌ام اخلاق و رفتار و باورهایم را از صافیِ منطق و انصافِ خودت رد کنم،
آمده ام که انسانِ بهتری باشم ...
کاش زودتر مرا در آغوش بگیری
که آغوشِ تو
بزرگترین انگیزه برای خوب بودن است!
