ببینید دوتا بچه دارم که بزرگترین دلیلم هستن.ولی اصلا به وجودشون توجه نمیکنم و خیلی اذیتشون میکنم
از دارِ دنیا یه خونه ۴۰ متری داریم.
دیگه هیچی
احساس پوچی.احساس نا امیدی.احساس میکنم این زندگی بیهوده است.از افسردگی که مطمئنم دارم.مدتی دارو خوردم بهتر شدم ولی دیگه حوصله دارو خوردن نداشتم ولش کردم
حالا اگه میشه یه راهی نشونم بدید
چندماه پیش واسه این که از خونه دربیام کلاس خیاطی رفتم و تموم شد.اِی بدک نبود.
زندگی منو ببین امیدوار میشی
بچه سالم اگه داری سه هیچ جلویی
ببین ازت خواهش میکنم فرصت داشتی به پیج soheilsangarzadehسر بزن و حرفاشو گوش کن خیلی خوبه انگیزشیه به حرف بقیه هم که مسخرش میکنن گوش نکن
نبضت رو چک کن .میلیون میلیون آدم زیر خاک خوابیده که تو یه پله ازشون جلوتری
زندگی منو ببینی خیلی راحت ب زندگیت ادامه میدی
خیلی ها همون خونه 40 متری ندارن
یا خونه 400 متری دارن اما چشم انتطار یه بچه هستن
فکر نکن زندگی بقیه گل و بلبل هست
آدم قوی کسی هست که همیشه واسه خودش زیبایی زندگی رو بیزون بکشه وگرنه واقعا زندگی هیچی نداره هیچی
نباید دارو رو قطع میکردی
من چی بگم که نه خونه دارم نه بچه
لااقل اگر یه بچه داشتم دلم به بودن اون بچه خوش بود
پدر جونم دوتا چشماشو از دست داده
همسرمم تو سن بیست و پنج سالگی مشکل قلبی داره
پس من چی بگم
دوتا بچهههههه سالم داری🤩🤩🤩🤩خدا حفظشون کنه...نمیدونی چه نعمتین.... خونه هم که داری تو ابن اوضاع که دیگه نگممممممممم برات هیشکی الان نمیتونه بخره...چرا افسرده شدی..دلیلت چی بوده
عزیزم من ارزومه ی نی نی داشته باشم ای قد دلم میگیره خواستم بگم خدا خیلی دوست داره که اون دوتا رو بهت داده
هدف تعیین کن برای خودت
تلاش کن بهش برسی
ازهدفای کوچیک شروع کن
ب هرکدوم ک برسی کلی امیدوار میشی و ب آیندت امیدوار
الان داستان این نیس ک دلخوشی نداری ، داستان اینه ک از خودت ناامیدی
ممنونم دوستان
میدونم خیلی ناشکرم.ولی هیچ امیدی ندارم.نمیدونم چمه
بدم از خودم میاد.خسته شدم
