ببين رفيق
اوني كه الان ٣٠و خرده‌ای سالشه
و از تو بلندتر و از ته دل تر قهقهه ميزنه
براي اينه كه از تو هم بيشتر آدم توی زندگيش از دست داده
براي اينه كه ياد گرفته هر وقت كسی خواست بره
خودش در و براش باز كنه و بدرقه‌اش كنه
به اين باور رسيده كه گاهی آدما رو بايد رها كرد
كه قبول كرده كه هيچ‌كس تا ابد نخواهد موند
اون آدم ديگه نه از كسی انتظاری داره نه توقعی
كه هر كی بهش بدی كنه يه لبخند ميزنه و آروم ميگه
منتظر اين اتفاق بودم
چيزی براش عجيب و غير منتظره نيست
چيزای زيادی ازدست داده ولی آرامش اون سنشو به دست آورده
حالا تو هم بابت از دست داده‌هات
بابت ترک شدنت
بابت بی‌معرفتی و بی‌ثباتی آدمای اطرافت
نه اشک بريز نه گوشه‌گيری كن
اينا همه پيش زمينه‌ی خنده‌های ٣٠ و چند سالگيته
بايد ازدست بدی بايد ترک بشی تا يه‌روز بتونی راحت زندگی كنی
رها كن بره
عادت هميشه هم بد نيست
يه‌روز عادت می‌كنی به اين
اتفاقات و اون وقت تو هم بلند‌بلند می‌خندی.
.
