هنوز بچه ندارم
ولی مدام به این فکر میکنم
نکنه بچه دار شدم بزارمش مهد یا پیش کسی اذیتش کنن
یا مثلا وقتی حواسم نباشه یکی فشارش بده یا اذیتش کنه یا بچلونتش(دیدین نوزادو ازینکارا میکنن باهاش)
یا کلا هرچیز دیگه
یا میگم نکنه مثلا حواسم نباشه اتفاقی براش بیفته
هی به اتفاقات اینجوری فک میکنم ناراحت میشم
خل شدم اصن
دیوونه میشم بهش فک میکنم
چرا اینجوریه واقن
خل نشدی واقعا همینطوووریع
مث من وقتی بچه دارشو ک دیگه دائم کنارش باشی...خخخخ
من خودم اهل چلوندن بچه ام
ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
طبیعیه همه رو بچشون حساسن بخصوص بچه کوچیک .بارداری؟
اینطوری کم کم وسواس فکری میگیری قرار نیست همه بچه ها اسیب ببینن درسته که مراقبت از بچه وظیفه مادره اما در کنارش دادن ازادی و استقلالم وظیفه سختتری برای اون مادر محسوب میشه اینکه یاد بگیری اون بچه مال تو نیست زندگیش متعلق به خودشه نباید همه عمر نگران باشی
مادر خوب بودن فقط به این چیزا نیست اینا بیسشه. الان واسه یه مادر کامل بودن بهتره تحصیلات داشته باشی رو شخصیتت کار کنی روابط زناشوییتون خیلی خوب باشه و شناخت کافی از هم داشته باشین و قبل بچه دار شدن کتابای تربیت فرزند بخونی...
حساسی رو بچه منم اینجوریم تو اقدامم بعد که به دنیا اومدن نمیخوام ببرمشون مهمونی تا ی مدت که بزرگ شن هر کی خواست تشریف بیاره خونمون چون دوس ندارم بچمو به خاطر بچگیش کسی بهش چش غره بره
من همیشه میگم من فکرمیکنم که من مواظبشم
ولی در اصل خداست که مراقبشه
من ک به شخصه فقط میچلونم😫😍
همین الان تاپیک دیگه میگفتم.
من حتی بین دوقلوهامم واقعا کلافه شده بودم فکر میکردم یکی رو بیشتر میرسم اونیکی مونده وسواس فکری پیدا کرده بودم.
بعد خودمم تو محیط کار خیلی حساسیتم روی بچه ها بیشتر شده
دیگه تاثیر گداشته ناخواداگاه دقتم رو بچه ها زیاد
