اول بگم که بینمون عشق و عاشقی و هدف ازدواج نیست اصلا. همینجوری دوستیم.
وقتی با هم میریم بیرون کلیییی خوش میگذره، یه عالمه میخندیم حرف میزنیم محبت میکنه،خل بازی درمیاره،خیلی همه چی خوبه.
ولی وقتی پیش هم نیستیم اونجوری نیست که پیام بده بپرسه داری چیکار میکنی؟ یا مثلا حرفای روزمره بزنیم. فقط هرازگاهی پست و استوری تو دایرکت میفرستیم.
من زیادی حساسم؟ یعنی این توقعی که من دارم که باهم زیاد حرف بزنیم درواقع واسه روابط جدی تره؟