بی محلی هم کردیم مثلا شوهرم چندباری خواست بره اصلا بدون اینکه به دخترم چیزی بگه رفت واومد ولی هیچی به هیچی.چندبارم باتندی باهم بحث کردن وشوهرم گفت یعنی نبایدیه سربه پدربزرگ ومادر بزرگت بزنی؟دخترمم گفت صلاح نمیدونم بیام و...شوهرمم گفت پس گوشیتو بده اونم گفت بیا ولی بازم نیومد
خواستش چی بوده که انقد دلخوره🥺
یکی از نشونه های روانی این سن ،احساس گوشه گیری و استقلال طلبی واسه احترام به خواسته هاش هست ،باهاش دوست باشین ،واقعا هورمونا تا پونزده شونزده سالگی اعصاب نمیذارن برا ادم ،همش لجبازی میکردم،از شونزده تا بیست سالگی هم دنبال مسائل عاطفی بودم ولی بعدش کم کم همه چی درست شد .سن مهمیه اگر باهاش دوست نباشین یا ممکنه سرخوده بشه یا عصبی و مخفی کار .بهش بگید به خواسته هات احترام میذاریم مواقعی که صحبت میکنین از هر دری باهاش حرف بزنید تا دیدگاهاش روشن بشه و شماهم مثل دوست با خنده و شوخی دلیلای منطقی بیارید کاراتون از روی کنترل گری نباشه چون نمیتونین همون رفتاریو داشته باشیم که وقتی بچه بود اثر میکرد ..
براش توضیح بده که تو سن بلوغن و با اصرار کردن نزارین لجباز بشه به خواستش که نمیخواد بیاد احترام بزارین،برین ولی ۱ساعته برگردین بچه های امروز تو سن بلوغ رو تنها نزارید تو خونه
و اینکه اگه شرایط مالی خرید چیزی رو ندارید بگید حقوق من انقدره لیست قسطا و خریدای مهم رو بنویسید بگید تهش انقد میمونه واقعا شرایط خرید اون جیز رو نداریم
