اینجا ک کسی نیست اما واقعا با هیچی درست نمیشدم با پیاده روی از پا درم میورد
آدما رو نمیشناختم دوستامو
مادرم حمومم میکرد توان نداشتم مادرم راهنماییم میکرد تا دسشویی راه رو گم میکردم
بابام دید اصلا خوب نمیشم دید دارم از بین میرم دیگ مجبور شد ببرتم پیش روانپزشک تا خوب شم داشت نابود شدنمو میدید ک دارم میمیرم
گاهی وقتا واقعا لازمه
من خو از اول روانی نبودم کسی ک روانیه کلا هی باید قرص مصرف کنه من ی مدت کوتاه مدته تا برگردم حالت اول ی هفته ای خوب شدم اما تا ی ماه مصرف میکنم
واقعا باید دست دکتر رو بوس کنم
بابای منم طبق اون طرز تفکری ک داره فک میکنه روانی ها میرن روانپزشک و فک میکنه اگ ب کسی بگیم میگن فلانی روانیه و واقعا فامیلای ما اینجورن
اونکه اره میفهمم
ما خودمونم داشتیم از این موارد
ولی مردم خیلی حرف میزنن
چرت و پرت زیاد میگن
حالاشایدم نگن ولی واسه احتیاط میگم
کسی نمیدونه نمیگیم چون ربطی ندارع به کسی اما لازم داشتم یکی مث من داشتم واقعا از دست میرفتم بابام خوشش از این چیزا نمیاد ک بگن دخترش روانیه اما دیگ وقتی مجبور میشی وقتی میبینی با هیچی آروم نمیگیره و جلوت داری از دستش میدی
