یه روز یه کرده بوده شده سردارانی چون «اشپوئن» « آریو برزن» «صلاح الدین ایوبی » «صارم بگ»
و علمائی چون «ابن خلکان» «ابن قتیبه دینوری» «ابن اثیر» «قزلجی»
و قاریانی چون «عبد الباسط»
و شعرائی چون «خانی» «حاج قادر کویی» «نالی» «په شیو» «موید زاده»
و فیلم سازانی چون «یلماز گونایی» بهمن قبادی»
و رمان نویسانی چون «ابراهیم احمد» یاشار کمال» و نویسندگانی چون «بدلیسی» «قره داغی» «عقاد» »بدر خان»
و مترجمانی چون «محمد قاضی» «هه ژار» «خرم دل» «ابراهیمی»
و مبارزانی چون «شیخ سعید» «شیخ شمزینی» «احسان نوری پاشا» «شریف زاده» «معینی» «بارزانی بزرگ»
و عرفایی چون« شیخ سراج الدین» «حسام الدین» «شیخ عبید الله» و.......... داشته است.
باید مسلمین غیر کرد بیش از کردها به «صلاح الدین ایوبی» افتخار کنند. تا جهان باقی است مسلمین در تاریخ و تفسیر مدیون «ابن اثیر» و قاریان قران شاگرد «عبد الباسط» خواهند بود.
تاریخ ادب فاقد صد نفر مثل «خانی» «نالی» و «مولوی» است وایران به وجود «هه ژار» و «محمدقاضی» افتخار می کند.